Ook deze maand hebben we weer een duo-blog. Na een succesvolle samenwerking in oktober met de blog "We doen het anders: Sex verkoopt! " vonden Annemarie Stel en ik elkaar in het thema "(kerst)tijd voor elkaar maken". We waren vooral getroffen door de paradox, tegenstrijdigheden en verschillen in denken en toen rondom de kersttijd. Annemarie opende met onderstaande stelling en vraag:
Annemarie:
Straks zitten we weer met z’n allen aan de kersttafel, met familie, vrienden of met wie je maar lief is. Maar 2010 was niet direct een jaar van vrede op aarde en in de mensen een welbehagen; voor velen zit er aan de maaltijd een nare bijsmaak. Werknemers werden al dan niet tijdelijk of gedeeltelijk in de WW geparkeerd of verloren hun baan helemaal, soms na meer dan dertig jaar trouwe dienst - en boven de 45 ben je eigenlijk al afgeschreven. Zelfstandigen kregen te maken met onverbiddelijke verboden op inhuur van extern personeel. Kunnen we eigenlijk wel met goed fatsoen Kerstmis vieren? Of moeten we er gezien de omstandigheden maar een keer vanaf zien?
Esmeralda:
Ja, het was me het jaartje wel. 2010 zal volgens mij de geschiedenis in gaan als het jaar van de tegenstellingen. We weten nu dat we niet meer met vervroegd pensioen kunnen en zelfs niet kunnen stoppen op onze 65e verjaardag, maar vervolgens schieten de 45-plus bureaus uit de grond en klagen de ouderen dat ze niet meer aan werk komen. De postbodes worden ontslagen en TNT lanceert een reclame om “postbezorger” te worden als je sociale contacten wil leggen.
Vervolgens gaan de postbodes staken in een periode waarin mensen die sociaal zó geïsoleerd zijn dat een kaartje juist van groot belang zou zijn in hun eenzame bestaan. Hiervan blijven zij nu verstoken. Dat is toch geen kerstgedachte?
We leven in een rare wereld, maar in een bijzondere tijd. In mijn beleving is de kersttijd bij uitstek geschikt om na te denken over écht belangrijke zaken, zoals tolerantie, solidariteit en samenzijn. Dus vier ik Kerstmis met mijn gezin bij zowel moeder als schoonmoeder en kan ik maandag 27 december weer op dieet. Ook al zo’n tegenstelling. Ik denk dat december vol zit met tegenstellingen, ik heb dus vele blogs kunnen schrijven over het maandthema TIJD.
Annemarie:
Esmeralda:
Ja, het was me het jaartje wel. 2010 zal volgens mij de geschiedenis in gaan als het jaar van de tegenstellingen. We weten nu dat we niet meer met vervroegd pensioen kunnen en zelfs niet kunnen stoppen op onze 65e verjaardag, maar vervolgens schieten de 45-plus bureaus uit de grond en klagen de ouderen dat ze niet meer aan werk komen. De postbodes worden ontslagen en TNT lanceert een reclame om “postbezorger” te worden als je sociale contacten wil leggen.
Vervolgens gaan de postbodes staken in een periode waarin mensen die sociaal zó geïsoleerd zijn dat een kaartje juist van groot belang zou zijn in hun eenzame bestaan. Hiervan blijven zij nu verstoken. Dat is toch geen kerstgedachte?
We leven in een rare wereld, maar in een bijzondere tijd. In mijn beleving is de kersttijd bij uitstek geschikt om na te denken over écht belangrijke zaken, zoals tolerantie, solidariteit en samenzijn. Dus vier ik Kerstmis met mijn gezin bij zowel moeder als schoonmoeder en kan ik maandag 27 december weer op dieet. Ook al zo’n tegenstelling. Ik denk dat december vol zit met tegenstellingen, ik heb dus vele blogs kunnen schrijven over het maandthema TIJD.
Annemarie:
Hm, ik heb niet zoveel met het thema tijd... Toen ik voor mezelf begon, was dat onder het motto ‘Geen baas meer hebben, geen baas meer zijn, alleen nog over m’n eigen tijd’ en toen heb ik ook al m’n horloges de deur uit gedaan. Maar als we naar ‘tijd’ kijken als een periode waarin van alles gebeurt, dan valt er veel te zien, ja. Je noemt tolerantie, solidariteit en samenzijn. Woorden die erg bij Kerstmis horen. Dat samenzijn zal voor velen nog wel min of meer lukken, maar voor de andere twee zie je de door jou genoemde tegenstellingen ook. Voor veel mensen roept de huidige geglobaliseerde en geïndividualiseerde wereld vooral onbehagen op, ze hebben het gevoel dat ze de ontwikkelingen niet kunnen bijhouden en niet over de eigenschappen beschikken om hun leven in eigen hand te nemen. En dat geldt niet alleen voor die ‘ouderen’; ook jongeren blijken meer en meer op zoek te zijn naar de menselijke maat in hun directe omgeving, wat zich bijvoorbeeld ook vertaalt in een regionale gerichtheid op werk. Mensen willen niet alleen een uitgebreide kerstmaaltijd, maar ook een behapbaar leven. Hoe zouden we daar mee om kunnen gaan?
Esmeralda:
Als ik Willem Middelkoop -de voorspeller van de kredietcrisis- mag geloven, zitten we aan het eind van een tijd; het economisch kaartenhuis van de wereld stort in (Business West-Brabant, december 2010). Hij maakt een vergelijk met de decadentie, verloedering en verval van het Romeinse Rijk. Zijn advies: bedrijf verkopen, flink cashen en een boerderijtje ver weg van het naderende verval aanschaffen. Eigenlijk heeft hij het ook over die menselijke maat, maar dan met een egoïstisch sausje. In het TV-programma “Ochtendspits” hoorde ik vanmorgen dat 1 op de 10 mensen tijdens de kerst met vakantie gaat, dat we minstens € 100,= per persoon uitgeven aan cadeaus en ongeveer € 80,= aan het kerstdiner, maar dat mensen op straat tijdens een smaakonderzoek naar “wildgerechten” eend, fazant en hazepeper niet kunnen onderscheiden van kip, kalkoen of “draadjesvlees”. Waar hebben we het met “Kerst” eigenlijk over?
Heb je de vooraankondiging van YER en de Intelligence Group over het rapport “De Nederlandse Arbeidsmarkt 2011-2015” al gezien? Het rapport heeft als subtitel: Paradoxale ontwikkelingen op een krappe Arbeidsmarkt. Nou, dat zegt al genoeg. Welke veranderingen kan jij voorspellen?
Annemarie:
Niet iedereen heeft een te cashen bedrijf... Een verandering - of liever: ontwikkeling - die ik zie heeft óók met tegenstellingen te maken: in staat zijn om te veranderen en daardoor wel of niet mee kunnen komen. Er ontstaat nogal een kloof tussen degenen die werk hebben of niet - zeker met een kabinet dat denkt dat iedereen wel aan het werk gaat als je ze maar hard genoeg schopt, daar krijgen mensen niet echt zelfvertrouwen door - of die wel of niet zijn aangehaakt bij de laatste ontwikkelingen rond bijvoorbeeld online netwerken. Wat ik in dat geval een prachtig initiatief vind, is de kerstactie van Co-Unlimited: www.2000elf.nl. Samen met het UWV zetten ze 2011 werkzoekenden in de schijnwerpers. Dat is toch wel weer een top voorbeeld van solidariteit! Maar net als bij werknemers zul je ook bij organisaties gaan zien dat er een kopgroep is die het allemaal al wel door heeft, flexibiliteit, Het Nieuwe Werken, noem maar op. En er is een groep die daar nog totaal niet bij is aangehaakt. Dat is de groep die de slag op de arbeidsmarkt gaat verliezen. Hopelijk krijgt iedereen het op tijd door.
Zullen we gaan afronden? Dan begin ik met iedereen ondanks de vraag aan het begin, toch een heel fijn Kerstmis te wensen en een rustige, gezellige jaarwisseling. En jij, niet teveel eten hè!
Esmeralda:
Annemarie, mooi gezegd. Afronden betekent ook afscheid nemen. Afscheid van deze discussie, afscheid van jaar 2010 en hopelijk ook afscheid van de kilo’s. Want overtolligheid is altijd té veel van iets. Te veel gewicht, te veel tijd, te veel stress, etc. Dat ben ik liever kwijt dan rijk. En weet je wat nu het mooie is: sommige dingen waar ik veel van heb kan ik ook makkelijk en ook met veel plezier weggeven. Mijn voornemen in 2011 bestaat dus vooral uit delen. Een mooie kerstgedachte en een inspirerende start in het delen van kennis, zorg, tijd, aandacht en inspanning om te komen tot meer solidariteit, tolerantie, geduld, wijsheid, inzicht en TEVREDENHEID!
Samen wensen wij iedereen fijne feestdagen en een inspirerend 2011 in de kerstgedachte de solidariteit niet te vergeten en alert te zijn op iedereen die het moeilijk heeft.
Esmeralda:
Als ik Willem Middelkoop -de voorspeller van de kredietcrisis- mag geloven, zitten we aan het eind van een tijd; het economisch kaartenhuis van de wereld stort in (Business West-Brabant, december 2010). Hij maakt een vergelijk met de decadentie, verloedering en verval van het Romeinse Rijk. Zijn advies: bedrijf verkopen, flink cashen en een boerderijtje ver weg van het naderende verval aanschaffen. Eigenlijk heeft hij het ook over die menselijke maat, maar dan met een egoïstisch sausje. In het TV-programma “Ochtendspits” hoorde ik vanmorgen dat 1 op de 10 mensen tijdens de kerst met vakantie gaat, dat we minstens € 100,= per persoon uitgeven aan cadeaus en ongeveer € 80,= aan het kerstdiner, maar dat mensen op straat tijdens een smaakonderzoek naar “wildgerechten” eend, fazant en hazepeper niet kunnen onderscheiden van kip, kalkoen of “draadjesvlees”. Waar hebben we het met “Kerst” eigenlijk over?
Heb je de vooraankondiging van YER en de Intelligence Group over het rapport “De Nederlandse Arbeidsmarkt 2011-2015” al gezien? Het rapport heeft als subtitel: Paradoxale ontwikkelingen op een krappe Arbeidsmarkt. Nou, dat zegt al genoeg. Welke veranderingen kan jij voorspellen?
Annemarie:
Niet iedereen heeft een te cashen bedrijf... Een verandering - of liever: ontwikkeling - die ik zie heeft óók met tegenstellingen te maken: in staat zijn om te veranderen en daardoor wel of niet mee kunnen komen. Er ontstaat nogal een kloof tussen degenen die werk hebben of niet - zeker met een kabinet dat denkt dat iedereen wel aan het werk gaat als je ze maar hard genoeg schopt, daar krijgen mensen niet echt zelfvertrouwen door - of die wel of niet zijn aangehaakt bij de laatste ontwikkelingen rond bijvoorbeeld online netwerken. Wat ik in dat geval een prachtig initiatief vind, is de kerstactie van Co-Unlimited: www.2000elf.nl. Samen met het UWV zetten ze 2011 werkzoekenden in de schijnwerpers. Dat is toch wel weer een top voorbeeld van solidariteit! Maar net als bij werknemers zul je ook bij organisaties gaan zien dat er een kopgroep is die het allemaal al wel door heeft, flexibiliteit, Het Nieuwe Werken, noem maar op. En er is een groep die daar nog totaal niet bij is aangehaakt. Dat is de groep die de slag op de arbeidsmarkt gaat verliezen. Hopelijk krijgt iedereen het op tijd door.
Zullen we gaan afronden? Dan begin ik met iedereen ondanks de vraag aan het begin, toch een heel fijn Kerstmis te wensen en een rustige, gezellige jaarwisseling. En jij, niet teveel eten hè!
Esmeralda:
Annemarie, mooi gezegd. Afronden betekent ook afscheid nemen. Afscheid van deze discussie, afscheid van jaar 2010 en hopelijk ook afscheid van de kilo’s. Want overtolligheid is altijd té veel van iets. Te veel gewicht, te veel tijd, te veel stress, etc. Dat ben ik liever kwijt dan rijk. En weet je wat nu het mooie is: sommige dingen waar ik veel van heb kan ik ook makkelijk en ook met veel plezier weggeven. Mijn voornemen in 2011 bestaat dus vooral uit delen. Een mooie kerstgedachte en een inspirerende start in het delen van kennis, zorg, tijd, aandacht en inspanning om te komen tot meer solidariteit, tolerantie, geduld, wijsheid, inzicht en TEVREDENHEID!
Samen wensen wij iedereen fijne feestdagen en een inspirerend 2011 in de kerstgedachte de solidariteit niet te vergeten en alert te zijn op iedereen die het moeilijk heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik stel uw reactie zeer op prijs! Uw bericht zal worden geplaatst op deze blog, onder het artikel.