Fast, faster, fastest!

Ook dit jaar ontkom ik niet aan een evaluatie aan het einde van 2011. Maar eigenlijk hebben we geen tijd. Steeds meer hoor ik klachten van "druk, druk, druk" en "wat vliegt een jaar toch snel voorbij". Ik bedacht me dat we zelfs geen tijd hebben of nemen om de crisis op te lossen. We willen DIRECT een oplossing. Hoe komt het toch dat we allemaal zoveel haast hebben en ongeduldig zijn (inclusief ik zelf)?

Wakker geschud door de opmerking: "Waar zijn de 80 jaar van de 80-jarige oorlog eigenlijk voor nodig geweest? Tegenwoordig duurt een revolutie een paar maanden." bemerk ik dat tijd wel een enorme dwangbuis is. Niet alleen in kwantiteit (hoeveel taken kan ik deze dag doen) maar ook in kwaliteit (hoeveel tijd trek ik er voor uit)?. Het leven is vol van prikkels. Om aan al deze prikkels gehoor te geven is een onhaalbare taak. Ik kies in kwantiteit en kwaliteit. Hoe doet u dat?

And now.....Something completly different!

De vaste AVAfit-bloglezers weten dat ik ook een zwak heb voor kruiden- en moestuinen. Zo verbind ik de weelderige groei van de "Oostindische Kers" met creatieve onderdelen uit een organisatie en zoek ik naar voordelen van hinderlijk zoemende bijen. Begin december werd er voor de 3e keer de jaarlijkse Beursvloer in Oosterhout georganiseerd. Zo'n Beursvloer staat in het teken van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) en legt connecties tussen het bedrijfsleven en maatschappelijke instellingen. Met gesloten beurs kunnen zij iets voor elkaar doen. Dit jaar heb ik aardperen uitgedeeld vanuit Ruilhandel Oosterhout. Het 'geschenk" ging gepaard met de vraag of de ontvanger de helft van de oogst volgend jaar ook weer weg wilde geven. Op deze manier stimuleren we de zelfredzaamheid en het altruïsme bij mensen in barre tijden. Wat heeft dit nu te maken met AVAfit?

OK, ik weet het is misschien wat ver gezocht. Maar de titel van deze blog heet niet voor niets "And now.....Something completly different!" Met deze blog hoop ik u nieuwsgierig te maken naar de mogelijkheden van bepaalde trends in onze samenleving en arbeidsmarkt. Daarnaast zou ik in deze donkere dagen tijdens de crisis graag een klein lichtje van hoop en positiviteit ontsteken, zonder daar nu glitter en glamour voor te gebruiken. Het toverwoord in 2012 is "Zelfredzaamheid". Wat biedt dat jou nu voor kansen?

Zelfredzaamheid: zelfstandig of alleen?

Dit is een duoblog van Hanneke de Frel, schooldirecteur basisschool Maxima in Berkel en Rodenrijs(Lansingerland) en Esmeralda de Vries Arbeidsmarkt-socioloog (AVAfit). Het maandthema van december gaat over communicatie. Maar hoe communiceren we over zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Via twitter deed ik een oproep. Hanneke reageerde snel. We stelden ons de vraag: Welke soorten en invalshoeken van Zelfredzaamheid zien we in ons werk. Wat herkennen wij hiervan bij de jeugd en ouderen van tegenwoordig?

 Hanneke:
Zelfredzaamheid, een woord dat mij aan het denken heeft gezet. Een tweet van Esmeralda triggerde dit mij om hier meer inhoud aan te geven. De betekenis ervan zit 'm in het zichzelf kunnen redden in algemene zaken in het leven, iets zonder hulp te kunnen oplossen.

Gebruik je lach als communicatiemiddel!

Tijdens de donkere en sombere dagen voor kerstmis, tussen de hagelbuien door, klinkt ineens een lach uit ons kantoor. Terwijl ik er heen loop, verbaas ik mij over de "eerlijkheid" van deze lach. Deze lach kwam uit de tenen! Dat hoor je blijkbaar. Nog nagrinnekend zocht ik na de ontmoeting met de onbedaarlijke lacher iets over de communicatie van "de Lach" op het internet. Dit is wat ik vond op een blog van NRCnext. Ik werd er meteen weer vrolijk van en vond tevens een opdracht voor de komende donkere dagen!


„Je leert praten van je ouders en je accent wordt bepaald door de streek waar je opgroeit”, schrijft Julia Bontes uit Den Haag. „Maarwaar komt je manier van lachen vandaan?”

Jip en Janneke in Social Media Land.

Ken jij ook van die mensen die bij de woorden  "Social Media" een vies gezicht trekken en laagdunkend zeggen dat ze daar "gelukkig" niet aan mee doen? Bij het doorvragen naar de redenen, hoor je steeds hetzelfde: Dat is toch geen communiceren, Je verleert je sociale vaardigheden en het is een methode om zonder nadenken vuil te spuien. Misschien raken ze hiermee wel iets waar je over na kan denken vóór je iets snel op Twitter gooit, je foto op Facebook plaatst of een verslag upload naar Google+. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook mijn best moet doen om alle gebruikte afkortingen (LOL, ROFL FF, etc.) en acties zoals een "porretje" eenvoudig uit te leggen. Misschien moet er wel een Social Media Woordenboek komen met uitleg in Jip en Janneke taal.


Sabrina van Loon vertelt: Social Media is niet iets wat je moet leren, zoals fietsen of punniken. Het zijn vaardigheden die je al hebt en die je in een nieuwe sociale omgeving moet toepassen. Dezelfde persoonlijke kwaliteiten en sociale handigheden die je hebt geleerd tijdens je opvoeding, zullen je succesvol maken op social media. Hieronder zijn 10 dingen die je oma je ooit wel geleerd heeft en die je kunt toepassen op social media. En als je je ze nog niet geleerd hebt, maak dan een afspraak met je oma want onder het genot van een kopje thee kan zij je alles vertellen over hoe je ‘vroeger’ kunt toepassen in de digitale wereld.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden.

Door: Jan Willem Alphenaar ()
Geplaatst op: 25 November 2011, 7:10

Eens per maand update Jan Willem zijn statistische informatie voor in zijn presentaties. Maar eigenlijk is het ook wel zinvol om dit elke maand te delen op PowerPR. Als hij de info toch op zoekt, kan ik het net zo goed ook delen.

5.361.200 gebruikers – stabiel
Op dit moment lijkt het aantal mensen in Nederland dat een Facebook profiel heeft, stabiel te zijn. Als je kijkt naar de groei van de afgelopen zes maanden dan is het de laatste maand stabiel. Zou de markt verzadigd zijn? Het laatste jaar zijn er wel een miljoen gebruikers bijgekomen.

Hoezo is de jeugd niet geïnteresseerd in Mens&Maatschappij?

Door Esmeralda de Vries
www.avafit.com

Onderwijs is broodnodig.

Door Esmeralda de Vries
www.avafit.com

Fit? Flexibel? of Mobiel?

We hebben het al eerder gehad over fit en mobiliteit. Zeker in het kader van duurzaamheid kan je nog steeds twee kanten op met mobiliteit. Aanvankelijk werd door veel ondernemers het begrip automobiliteit verward met arbeidsmobiliteit (doorstroom, ontslag, etc.). Mede door de huidige economische situatie met een mindere vervoersvraag en veel aanpassing aan de infrastructuur heeft mobiliteit geen hoge prioriteit. Maar naarmate er sprake was van een licht economisch herstel ontstond er meer interesse voor de mogelijkheden van automobiliteit. Mobiliteit geeft flexibiliteit. En een flexibele organisatie is Fit! Vandaar nu dan maar eens een blog over de mogelijkheden die HRM heeft met AUTOmobiliteit.

Toen ik even in de cijfers dook las ik dat in de provincie Noord-Brabant een woon-werkafstand tot 10 kilometer voor de meeste werknemers gewoon (52%) is. Een reistijd van maximaal 1 uur blijkt voor velen acceptabel te zijn. En omdat reisgedrag veelal gebaseerd is op gewoontes, willen mensen dit niet graag veranderen. Zolang het vervoer en de tijd van reizen constant en betrouwbaar zijn, willen mensen niet verhuizen. Mensen verhuizen slechts eens in de 7-10 jaar. Dicht bij huis werken is dus heel aantrekkelijk.

Leven heeft een ritme.

Vrijdagavond luisterde ik naar het radio interview van Wim Brands met Marli Huijer in Brands met Boeken: Prof. dr. Marli Huijer is Civis Mundi hoogleraar Filosofie van Cultuur, Politiek en Religie aan de Faculteit der Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Lector Filosofie en Beroepspraktijk aan de Haagse Hogeschool. Zij schreef het boek Ritme. Het gaat over de veranderingen in terugkerende patronen van ons leven. Boeiend. Ik had er nooit zo over nagedacht dat wij inderdaad blijken te gedijen bij die "stoffige" Reinheid, Rust en Regelmaat!

In de huidige hectiek van deze tijd boeten bestaande werk- en slaapritmes in aan de eisen van onze 24-uurs economie. Zonder dat Prof. Huijer nu het zoveelste pleidooi voor "onthaasting" houdt, wijst ze ons op de programma's die in onze lichaamscellen zitten. De arbeidsmarkt wil dat we permanent paraat staan en ons flexibel in moeten zetten, maar "laat ons lichaam zich wel zo gemakkelijk herprogrameren?". Het boek Ritme gaat over het belang en de betekenis van gezamenlijke leefritmes. Denk daarbij aan een vast tijdstip van slapen en opstaan, duidelijke lunchtijd, gezamenlijk eten, tijd voor het vieren van feestdagen, etc. Marli herkent dat ritmes ons leven ordenen. Dus wat is een fit ritme?

Vriendschap is een werkwoord!

Het thema van de maand oktober 2011 is "Sociale Innovatie". Niet alleen omdat de ESF subsidie Sociale Innovatie van start gaat, maar gewoon omdat er de sombere omgeving van nu vraagt om een kans. Grijp nu deze kans aan om aan de slag te gaan en een nieuwe start te maken: Laten we het eens anders doen!


Arjen Verhoeff, werkzaam bij werkgeversvereniging AWVN, promoveerde in het voorjaar van 2011 op een proefschrift over nut en noodzaak van sociale innovatie (Overwin de innovatieparadox (2011). Hij zegt: "In de huidige economische context is het voor innovatieve ondernemers van belang om samen te werken met andere ondernemingen en kennisinstellingen. Ondernemers zijn grotendeels afhankelijk geworden van netwerken, ideeën en kennis van buiten de organisatie, maar moeten ook de eigen werknemers niet vergeten. In de kern draait sociale innovatie om de interactie tussen alle bij het bedrijf betrokken stakeholders; het regisseren van de interne en externe relaties." (Werkgeven van werkgeversvereniging AWVN)

Kennis delen = kennis vermeerderen.

In de week dat de ESF subsidie van start gaat (10-10-'11) wil ik graag deze nieuwsbrief delen:

Open publication - Free publishing - More resourses

In de nieuwsbrief van de Kenniskring Sociale Innovatie van Stenden University (Leeuwarden) merk je dat:

• er een nieuwsgierigheid is naar ontwikkelingen uit de omgeving 
• diverse opleidingen aansluiting zoeken om kennis te delen en kennis te vermeerderen 
• er contacten zijn tussen de 3 O's (Overheid-Onderwijs-Organisaties) 
• ze verder kijken dan hun neus lang is. 

Dat is nog eens iets anders dan de stoffige schoolbank waarin ik vroeger zat.
Alles kan beter, maar nu niet meer zeggen dat het onderwijs van vroeger zoveel beter was!!!!!!



Door Esmeralda de Vries
www.avafit.com

De Mexicaanse visser en de zakenman.

Er is hoop: De verwachte schaarste op de Nederlandse arbeidsmarkt bereikt haar hoogtepunt pas tussen 2020 en 2040. Wel krimpt de potentiële arbeidsmarktpopulatie vanaf dit jaar. Door ouderen langer te laten participeren  aan de arbeidsmarkt kan een groot deel van de schaarste tot 2030 worden opgevangen. Dit blijkt uit een studie van Deloitte. (HR-Praktijk)




De gemiddelde leeftijd van medewerkers stijgt echter wel. De grootste uitdaging voor bedrijven is juist deze ouder wordende medewerkers zo te stimuleren dat zij de organisatie niet vroegtijdig verlaten aldus de onderzoekers. Dit onderzoek laat zien dat de grootste tekorten ontstaan aan hoogopgeleiden voor technische en medische functies, maar ook in het onderwijs.  Hier zal de gemiddelde leeftijd het eerst stijgen. Uit de studie blijkt eveneens dat de schaarste op de arbeidsmarkt in alle Europese landen vanaf 2020 (verder) toeneemt. De vraag op langer doorwerken de oplossing is hebben we al eerder in een blog aan de kaak gesteld. (zie Paul de Beer) Maar het verhogen van de pensioenleeftijd vraagt maatregelen van Overheid, werkgevers én werknemers.

Oude koeien uit de cijfersloot.

Na de vorige blog over 'Vakmanschap is meesterschap!' dacht ik: "Zullen we het eens omkeren?". Misschien spreken mensen niet alleen over DOEN maar ook over ONTWIKKELING, als we denken aan ambacht en vakmanschap. Welke schoolverlaters en studenten leveren we eigenlijk af in 2011? Wat is het resultaat van ons huidige onderwijssysteem?


Laten we ons eens inspireren door de oratie van Volman en de Miljoenennota van afgelopen week:

“Hoge leerprestaties zijn niet voor alle leerlingen haalbaar. Maar de ervaring zelf van betekenis te kunnen zijn, ligt binnen het bereik van alle leerlingen, of ze nu worden opgeleid tot ambachtsman of academica.” (Volman)

"goed onderwijs, een sterke rechtstaat, een gunstig fiscaal klimaat, goede prikkels voor het arbeidsaanbod en een goede infrastructuur. (Miljoenennota)

"Via prestatieafspraken over onder meer kwaliteit en benutting van kennis krijgen mbo’s, hogescholen en universiteiten meer prikkels om te excelleren. Dit alles om Nederland uit te rusten voor een positie in de voorhoede van kenniseconomieën." (Miljoenennota)

Vakmanschap is meesterschap!

Elke maand is er een AVAfit duoblog in het maandthema. September 2011 gaat over "het ambacht". Deze duoblog is geschreven door Gijs Veenhuijsen , Belastingadviseur (Flynth Adviseurs en Accountants BV in Heerhugowaard en Schagen) en Esmeralda de Vries Arbeidsmarkt-socioloog (AVAfit).

Als trouw volger op Twitter, zie ik uiteraard ook je ‘twannonces’ waarin je de aandacht vraagt voor je blogs. In een recente teaser schreef jij: “Wat moet je met een ambacht in een kenniseconomie.” Ai, ik voelde mij danig in mijn wiek geschoten. Ik ben een kenniswerker, maar voel me ook een ambachtsman. Ik ben de laatste die beweert dat wat ik voel wel juist zal zijn. Ik wil met jou deze gedachtegang dus aflopen om te kijken of ik gelijk kan hebben. Is een kenniswerker ook een ambachtsman?

Liever 1 ambacht dan 13 ongelukken.

In het artikel "Meer aandacht voor het ambacht nodig" uit HR-Praktijk las ik een mooie aanleiding voor het maandthema van September 2011: het ambacht! Knappe koppen bogen zich in de Nacht van het Ambacht - in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam - over het signaal dat er niet alleen een dreigend tekort is aan vakmensen en experts maar ook aan het gebrek aan waardering voor het ambacht en de waarde&kwaliteit die deze ambachtsmensen leveren. Met de campagne "Ieder z'n vak!" worden de mensen met "gouden handen" in de spotlights gezet, want zij willen graag werken met hoofd, hart en handen.

U zit misschien ook wel met de handen in het haar wanneer je een snelle en goede oplossing zoekt voor de wiebelende tafel, een goede kapper, het repareren van je fiets, het snoeien van de boom in je tuin of het bakken van je verjaardagstaart. Waar vind je een goede en betrouwbare vakman of vakvrouw? Ze zijn moeilijk te vinden en dat probleem wordt steeds groter, omdat doordat veel ouderen met kennis, vaardigheden en talenten binnenkort met pensioen gaan en er een groot tekort ontstaat. Tot 2020 zijn minimaal een kwart miljoen nieuwe vakmensen nodig (HR-Praktijk). De achterblijvers en de huidige instroom kunnen dit tekort niet opvangen, aldus  Elrie Bakker, voorzitter van het Hoofdbedrijfschap Ambachten (HBA). De Erasmus Universiteit Rotterdam voert een internationaal onderzoek naar ambachten (crafts) en daaruit blijkt dat tussen de onderzochte landen grote verschillen bestaan in waardering van het ambacht en de ambachtscultuur (Arjo Klamer, hoogleraar culturele economie aan de EUR). Klamer zegt: "In Italië geldt ambacht als 'artistiek en esthetisch' en staan vakmensen in hoog aanzien, terwijl in Nederland we ambacht associëren met functionaliteit en maatwerk. We zouden de Nederlandse ambachtsmensen nadrukkelijker de kans moeten geven hun  vakmanschap te etaleren en hun verhaal te vertellen, zodat we meer oog krijgen voor hun werk'. Dit maakt het werk aantrekkelijker voor de instroom en zou daardoor kunnen bijdragen aan de oplossing voor het tekort.

Bemoei je met je eigen zaken!

Al jaren lang volg ik met nieuwsgierigheid de discussie tussen werkgever en werknemer of OR over vitaliteit. Meestal gaat het niet over de kansen die ontstaan door de flexibiliteit en diversiteit, maar is het oeverloos geklets over "stoppen-met-roken", sportabonnementen en lik-op-stuk-verzuimbeleid. Toch zie ik vitaliteit meer in de vorm van "Lifestyle". Maar net op het moment dat de discussie hierover lekker op gang begint te komen draait het personeel ons de rug toe en roept verongelijkt "Bemoei je met je eigen zaken!". Geeft u ze (on)gelijk?






De Erasmus Universiteit Rotterdam onderzocht de "herstelpotentie" van werknemers en ontdekte dat alleen sociale en sportieve activiteiten zorgen dat mensen herstellen van hun dagelijkse werkdag 'Bijna 80 % van de Nederlanders besteedt zijn of haar vrije tijd aan activiteiten die geen 'herstelpotentie' hebben. De overige 20 procent bestaat uit sociale en fysieke activiteiten, maar daar worden mensen alleen beter van als ze er ook echt plezier in hebben' . Dat betekent dat het niet alleen gaat over het delen van de visie dat een gezonde levenstijl de mens fit, flexibel en vitaal houdt, maar ook dat zij er zelf baat (en plezier) bij hebben. De verongelijkte houding van de medewerker is gebaseerd op de "bemoeizucht" en "betutteling". Op deze manier krijg je mensen -letterlijk en figuurlijk- niet in beweging. Ik herken hierin wel situaties waarbij mensen heel liefdevol een stoprokencursus of afslank-en sportprogramma wordt aangeboden om resp. van het roken of hun overgewicht af te komen. Maar deze acties altijd mislukken of eerder averechts werken. Het direct aanspreken op onverstandig gedrag leidt niet tot inzicht maar juist tot afkeer. Patriarch, go home!!

Zelf(s)management is hot!

Eigenlijk zijn er al veel AVAfitblogs gewijd aan de invloeden van veranderingen in de zorgsector op de arbeidsverhoudingen. Toch kwam ik deze week weer een mooi onderzoek tegen van Dr. K. Luijkx en Dr J. Habraken van Tranzo over zelfmanagement als co-productie tussen cliënt en zorgverlener. In de duoblog met Lucien Engelen kregen we al een eerste inkijk in de samenwerking tussen patiënt en zorgverlener via het eCo systeem. In deze blog wil ik u iets laten zien over de invloed van zelfmanagement.

Al jaren wordt er gepleit voor het centraal stellen van de patiënt om de kwantiteit en kwaliteit van zorg in Nederland te verbeteren. Alhoewel Lucien Engelen zegt dat dit een holle frase is, blijken initiatieven gericht op het empowerment van cliënten ook grote gevolgen te hebben voor de professionals. De mismatch tussen wat cliënten nodig hebben en wat zorgverleners doen staat ter discussie. Lucien bepleit dan ook een co-productie tussen de cliënt en de professional. Pas als beiden van elkaar weten wat hun wensen en (on)mogelijkheden zijn en die van elkaar kunnen begrijpen, kunnen zij samen op zoek naar oplossingen tot herstel of om de zorg aan de cliënt zo goed mogelijk te leveren. Dit vraagt om zelfmanagement van de cliënt en die van de zorgverlener.

Samen tegen elkaar.

Soms word je wakker geschud door 1 opmerking. Even nadenken en dan BHAMMM!! die hakt er in........ : "Medewerkers worden samenwerkers". 


Door deze opmerking ontdekte ik dat er sprake zou kunnen zijn van verschillende soorten mensen. De werkhouding is verschillend, maar ook het effect. Toen ik hier een tweet over maakte kreeg ik leuke reacties die inzicht gaven over samen tegen/met elkaar.




"Als je veel tegenstellingen onder één noemer weet te brengen ben je een echte SAMENleving
Spanje is een mengsel van katholicisme en fatalisme. Hun kunst zit er vol mee. Bloed, onderwerping, inquisitie, stierenvechten, mededogen en meedogenloosheid, maar als basis altijd levensvreugde (edoch niet oppervlakkig).
Klinkt als dagelijks leven. Ook gedrag in een wielerpeloton, binnen carrieregerichte groepen etc. One big "cry for attention" Interessant en grappig, want blijkbaar bevat "samen" ook "tegen".

Levenslang werkloos?

Ken je Susan Lucas al? Zij noemt zichzelf een evil HR-lady. Spannend?  In haar blog las ik: "Hoe lang ben je al werkloos? Langer dan een jaar? dan ben je niet alleen. The Wall Street Journal meldt dat bijna een op de drie Britse werklozen al meer dan een jaar zoeken naar werk."Het CBS meldt dat in Nederland de (voor siezoensinvloeden gecorrigeerde) werkloosheid in februari 2011 uitkwam op 400.000 personen. Dat is 5,1% van onze beroepsbevolking. Er is wel een lichte toename van werkloosheid bij mannen.


In het Britse werkloosheidcijfer zijn geen mensen opgenomen die hebben een parttime baan hebben gekregen, overstapten naar een laag betaalde baan of terug zijn gekeerd naar de schoolbank. Het zijn gewoon grote getallen en hoge percentages. Toch vraagt het geen magie of toverkunst, om het zoeken naar werk anders aan te pakken. Susan zegt:

The Cloud: een warmtebron?!

Dit is een duoblog van Mark Bassie (Flexbeheer) en Esmeralda de Vries (AVAfit).

In de AVAfitblog “Mensen in beweging brengen: dáár gaat het toch om” gaf ik aan dat eigenlijk de handdruk die werkgever en werknemer elkaar geven van groter belang is dan de handtekening die beide hebben gezet onder de arbeidsovereenkomst. Zo’n handdruk bezegelt het psychologisch contract in de arbeidsrelatie. Mark Bassie plaatst op twitter dagelijkse een inhuurtip, waaronder “het psychologisch contract tussen opdrachtgever en flexkracht wordt belangrijker dan het juridische contract”. Mark, wat bedoelde je daar eigenlijk mee?

 Mark:
Wat ik er NIET mee wilde zeggen dat het maken van goede afspraken tussen 2 partijen en het opschrijven ervan, niet belangrijk zou zijn. Ik heb in het verre verleden ooit Rechten gestudeerd en dus vind ik een goed en helder contract altijd belangrijk.
Maar wat ik wel wilde zeggen is dat het verschil tussen een arbeidscontract en een inhuurcontract minder belangrijk zullen gaan worden in een krappe arbeidsmarkt die er echt aankomt. Beide contracten doen niets anders dan regelen dat er arbeidskracht ter beschikking komt voor een organisatie. Alleen de ene kracht werkt liever in loondienst, de ander liever als zelfstandige.......

Geen blauwe en witte boorden maar groene vingers.

Als fervent tuinierster lees ik in Trouw : "De meeste Nederlanders willen een huis met een tuin. Dat heb ik niet zelf bedacht, dat blijkt uit onderzoek. Want vergis je niet: ieder jaar wordt grondig bekeken wat wij in onze tuin doen en laten. Hoe kunnen verkopers van planten en tuinartikelen anders te weten komen wat wij bereid zijn aan te schaffen? Oké, we willen dus een huis met een tuin. We zitten graag buiten en ook huisdieren, kinderen en barbecues doen het in de open lucht beter dan binnenshuis. Jammer alleen dat er in een tuin gewerkt moet worden, want daar - zo laten diezelfde onderzoeken zien - hebben tuineigenaren veelal niet zo'n zin in. Wat ze willen is een tuin met planten die op eigen kracht groeien, ook zonder dat ze voorzien worden van water en mest; planten die immuun zijn voor enge aandoeningen en nog engere beestjes. Plantenschapen met vijf poten dus. Maar waar vind je die?" Een schaap met vijf poten, wáár heb ik dat meer gehoord?

De 7 tips die je in het artikel kan lezen:

Think big, Act small.

Elke maand is er een duoblog. Deze AVAfit blog is geschreven door Lucien Engelen en Esmeralda de Vries in het thema Cultuur.

Aangezien de AVAfit blogs van juni 2011 als thema “Zorg” hadden, twitterde ik de blog “Koplopers zijn doodlopers” rond. Al snel kwam er reactie van Lucien. Wat bedoelde hij met....

Zorg20 Lucien Engelen @EsmeraldadV als zorg moeten we eerst van een eGo naar een eCo systeem vertel ik in mijn speekbeurten. Jun 11, 11:01 PM via Twitter for iPad

Spaart u ook zegeltjes?

De levensloopregeling -ingevoerd op 1 januari 2006 ingevoerd- werkt slecht is de conclusie in de evaluatie vanuit het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Zo vervult de levensloop-regeling een behoefte bij specifieke groepen.
Na een veelbelovende start met hoge verwachtingen over de doelstelling van de regeling was het vreemd om deze conclusie al na 3 jaar te trekken.
Immers, het instrument geeft werknemers de gelegenheid om een balans in werk&privé te creëren en aansluit bij verschillende levensfase. Daardoor is aantrekkelijk voor zowel jonge gezinnen in het spitsuur van hun leven, als ouderen om een vervroegd uittreden te faciliteren. Het sluit zelfs aan bij de "spaar"-cultuur van de gemiddelde Nederlander ("Spaart u ook zegeltjes...?").

Uit de evaluatie blijkt:

Aai-pet-cultuur voor senioren?

Filmpje van de maand juli 2011: Internet is voor iedereen interessant.

De zesjes cultuur krijgt een 10!

Met de term zesjescultuur wordt gedoeld op de houding om de inspanningen te richten op het behalen van slechts het minimaal benodigde resultaat. In het gebruik van de term richt het zich op het algemeen afwezig zijn van ambitie. De term verwijst naar het Nederlandse schoolsysteem waarbinnen het cijfer 6 het laagste cijfer is dat een voldoende beoordeling inhoud. Anno 2011 wordt de zesjescultuur (h)erkend als het onvoldoende benutten van talenten.

Staatsecretaris Halbe Zijlstra van Onderwijs liet Nederlandse studenten schrikken met zijn voorstel dat er een eind moet komen aan die zesjes, die zo gewoon lijken in onze cultuur. Het onderwijs moet beter en exclusiever, met minder herkansingen en tijd om te switchen van studie. Maar wat is er nu eigenlijk mis met een 6? Gelukkig reageerden een aantal werkgevers snel met hun "nieuws"  dat vele succesvolle ondernemers, managers en werknemers met een zesje van school kwamen. Niet alleen blijken deze mensen misschien "laatbloeiers" te zijn, maar blijken anderen beter tot hun recht te komen in de praktijk dan de theorie op school te kunnen reproduceren in een tentamen of examen. 

Bee Happy.

Op 9 en 10 juli is de Landelijke Imkerdag. De Leidse Bijenvereniging viert haar zelfs 100 jarig bestaan met  een tentoonstelling over bijen van 7 juli tot en met 28 augustus in de Hortus Botanicus. Dat is bijzonder omdat we weten dat de honingbij het moeilijk heeft. Door ziektes, pesticiden, asfaltering en bebouwing is er een zorgwekkende bijensterfte. Zeker een zorgelijke ontwikkeling, omdat 30% van de wereldvoedselvoorziening afhankelijk van de bloembestuiving door de honingbij. Daarnaast levert dit vlijtig beestje ons bijenwas en honing/suiker. De bij, een bijzonder beest! Maar wat weet u nog niet van de bijencultuur?

Natuurlijk leren we op school dat de bij een nuttig dier is, onderling prima kan communiceren, zich voorbeeldig gedraagt als community, maar tóch vinden we het vervelend als ze om ons heen zoemen wanneer we op een terras of in de tuin zitten met een lekker glaasje of een ijsje in de hand. "Hé vervelend die bijen....." dacht ik ook altijd tot ik de film "Bee Movie" zag.

Zijn recruiters cultuurbarbaren?

Volgens Wikipedia is een "recruiter" een persoon die als beroep werknemers zoekt en een "cultuurbarbaar" iemand met weinig benul van culturele zaken en waarden. In het algemeen verwijst "cultuur" naar het patroon van menselijke activiteit en de symbolische structuren, die deze activiteiten een zekere betekenis geven. Zou de vraag: "Zijn recruiters cultuurbarbaren?" dus waar kunnen zijn? 

Het woord 'cultuur' wordt ook wel gebruikt om gewoonten aan te duiden. Daarmee zou de vraag specifieker kunnen: "Hebben recruiters enig benul van de gewoonte om te solliciteren?" of  algemener: "Zijn recruiters zich bewust van de cultuurverschillen in het Werven &Selecteren?".

Heb jij dat nou ook wel eens?

Heb jij dat nou ook wel eens dat je ineens een nieuwsbericht leest waarvan je denkt: "Hé, dat zei ik gisteren ook nog tegen iemand. What's new?". Soms is dat irritant, maar soms ook heel verhelderend. Zeker als in dat nieuwsbericht een top 5, een opsomming of een samenvatting wordt gegeven. Heel handig om je eigen visie op los te laten.

Dit gebeurde bij mij op 2 juli bij het lezen van het Twitterbericht: @GemeenteMeppel: Gemeente en Werkgeversplatform (WAM) zetten samen in op 5 speerpunten om de arbeidsmarkt in Meppel te bevorderen.http://t.co/JbqxLIm#meppel

De uitvinder van het wiel valt in het niet bij de bedenker van de toepassing.

Geïnspireerd door de blogs van Philip van Londen bedacht ik mij vanmorgen dat vernieuwing in de zorg eigenlijk helemaal niets nieuws is. Dat geldt niet alleen voor de zorg, maar voor iedereen. Als we niet kritisch kijken, aanpassen, verbeteren en leren van gemaakte fouten, dan wordt het niks met ons als mensheid. Volgens mij is dat altijd al zo geweest. Dus wat is nu het nieuwe van "sociale innovatie" als we er geen toepassing voor weten of gebruik van maken?


Op de site van Philip staat: Organisaties worden doorgaans opgericht met een specifiek doel in het vizier. In de loop der tijd zijn deze organisaties, door hun structuur, vaak zelf een beperkende factor in het bereiken van dat doel. Dan is het zaak deze structuur te ontrafelen en de intrinsieke motivatie van mensen, die de organisatie vormen, te mobiliseren. Wat zijn hun motieven en kwaliteiten, uit welke ervaring kunnen zij putten en hoe kunnen we die (opnieuw) inzetten? Dit is de kern waar het bij sociale innovatie om draait. Dan krijgt herstructureren iets positiefs en is het niet louter een een kaasschaafmethode om kosten te snijden en biedt het perspectief voor verbetering. Een efficiënte en adequate inzet van mensen, middelen en systemen.

Burnout in de zorg lijkt een contradictie.

Bij goede, gezonde en betaalbare zorg denk je zeker niet aan burnout. Volgens Deborah Legge, een erkende gedragstherapeut in Buffalo zijn er bepaalde aspecten van een baan die kunnen bijdragen aan een depressie of een depressie verergeren. Hier de tien meest stressvolle beroepen ter wereld. En wat zien we: de gezondheidszorg komt niet erg best af....... Dat geeft ons te denken.

1. Verpleeghuis/kinderopvang: Maar liefst 11% van de werknemers in deze sector krijgt in hun loopbaan te maken met een depressie. Christopher Willard, klinisch psycholoog aan de Tufts University zegt dat een typische dag bestaat uit voeden, baden en zorg voor anderen, die vaak niet in staat zijn om hun verzorgsters te bedanken of waarderen. Volgens Willard is dat vaak omdat ze te ziek zijn of nog te jong.

Onmogelijke innovatie in de zorg.

Een saaiere titel kon ik niet bedenken. Toch schuilt er veel nieuws in dit onderwerp. Gedwongen door noodzaak duiken innovatieve ideeën steeds vaker op in de zorgsector. Zo hebben de Vrije universiteit, de Rabobank en Syntens de koppen bij elkaar gestoken en ontwikkelen zij een scan om innovatieve vindingen ook commercieel te kunnen laten slagen (verwacht eind 2011). Commerciele zorg? Marktwerking? de calculerende burger of arts? .............

Wat betekent goede, gezonde en betaalbare zorg in Nederland?

Koplopers zijn doodlopers?!

Als u het al niet wist, wil ik het u wel vertellen: De zorgsector is in beweging! Niet alleen de dubbele druk in vergrijzing en de ontgroening, is er een noodzaak om de (onvoldoende beschikbare) handen uit de mouwen te steken. Tevens hebben de bezuinigingen, de mondige burger, de gevestigde orde in bureaucratie en de macht van de zorgverzekeringen een negatieve invloed op het imago van de zorg. Is er dan geen licht aan de horizon? Ja zeker wel!.............

Volgens de Europese Commissie zullen de verwachte toename van kosten voor de ouderenzorg de hoogste van Europa zijn. Daarbij blijken in nederland de kosten op lange termijn voor ouderen en pensioenen ook nog duidelijk boven het gemiddelde in de Europese Unie te liggen. Nederland moet daarom beter inspelen op de snelle stijging van uitgaven door de sterke vergrijzing. Een evenwicht in de begroting is daarbij de grootste uitdaging voor Den Haag. Europees commissaris Olli Rehn (Economische Zaken) benadrukt dat landen in deze groep een voorbeeld zouden kunnen nemen aan Noord-Europese landen door vrouwen meer en langer te laten werken. De commissie wijst op het hoge aandeel vrouwen in Nederland dat parttime werkt. Ook in verband met de vergrijzing zal Nederland steeds meer een beroep moeten doen op groepen die nu nog niet aan de slag zijn, aldus Brussel.(P&O Actueel).

Er is dus beslist actie nodig!

E-portfolio's in Sport, Zorg en Welzijn.

Sommige beelden zeggen meer dan 1000 woorden. Dat geldt ook voor dit filmpje:

We kunnen niet zonder je, maar gaan het wel proberen.

Vergeeld hangt deze spreuk al een jaar op mijn prikbord en telkens als ik langsloop kan ik de neiging tot glimlachen niet onderdrukken: "We kunnen niet zonder je, maar gaan het wel proberen". De uitspraak zegt namelijk heel veel. Er is een afscheid, een definitief afscheid, een nieuw begin en een prettige relatie. Het zijn dé uitgangspunten bij een exitgesprek. En waarom?.............

De genoemde uitgangspunten vormen mijlpalen.
Zo was er eerst een prettige arbeidsrelatie en door omstandigheden is er door één of beide partijen besloten om te stoppen. Niet zo maar, maar (voorlopig) voorgoed. Het geeft beide partijen weer een nieuw beginpunt. Ieder slaat een nieuwe weg in en (dat is de bedoeling) denkt nog regelmatig terug aan de goede herinneringen. Het ideale plaatje. Maar er is meer........

Van jager tot rijstebrijberg.

Vaste AVAfit bloglezers weten dat iedere blog begint met een emotie zoals verbazing, inspiratie, herkenning, boosheid, verwarring etc.. Dit keer trok de tweet van @lodiplanting "Een valkuil in de hybride arbeidsmarkt:" mijn aandacht. De nieuwsgierigheid werd groter toen ik er in ontdekte dat er een link was tussen schaarste en kwaliteit (economieles nr. 2). De herkenning werd ingezet bij het lezen dat het personeelstekort zou kunnen worden opgelost door een inzetbaarheidsprofiel. Tenlotte stortte ik in een dal van verwondering . Ik vroeg me af: "begrijpen we elkaar (nog)?

Nieuws uit de "oude" doos?

Bij het bedenken van een titel voor deze blog kon ik kiezen uit "Hoe houd je een ambacht in leven?" of "Worstelen met vitaliteit" en "Oud is ook weer zo'n woord.". Tenslotte is het geworden "Nieuws uit de "oude" doos" omdat ik op de NVP bijeenkomst van 17 mei jongstleden in het thema "Vergeten groenten, vergeten talent" vooral geïnspireerd werd door Marino de Bruijn, Chef Horeca aan het Koning Willen I College in Den Bosch. Hij legde geen accent op het verleden, senioriteit of verworven competenties, maar maakte ons nieuwsgierig naar en liet ons proeven aan The New Dutch Kitchen.............

SVH Meesterkok Albert Kooy is een gedreven voorvechter van wat hij noemt ‘De Nieuwe Nederlandse Keuken’. Vaak wordt er laatdunkend gedacht over ons culinaire erfgoed. Maar volgens Kooy moet iedere Hollandse kok juist trots zijn op zijn roots en willen koken met producten die hij kan verbouwen in zijn eigen achtertuin.Kooy geeft les aan de Stenden Hoge Hotelschool in Leeuwarden. De belangrijkste les die Kooy zijn studenten bijbrengt, is respect voor de natuur. “Niet de vraag van de consument, maar het weer en de seizoenen bepalen wanneer groenten klaar zijn om geconsumeerd te worden. De groentetuin is je supermarkt. Het ontbreekt de consument aan basale warenkennis. De supermarkt zorgt ervoor dat we geen besef meer hebben van waar onze producten vandaan komen en wat er in welk seizoen groeit.” Kooy ziet daar een rol weggelegd voor de horeca. Lees meer op zijn website.

AVAfit lunches starten weer.

Heb je het ook zo druk dat je eigenlijk vergeet te lunchen?

Dat je agenda zo bomvol zit dat er geen tijd vrij is voor jezelf?

Of dat je eigenlijk wel eens specifieke onderwerpen zou willen bespreken met anderen?


Elke zomer in de maand mei starten we met de AVAfit lunch.

Op 5 data in het jaar organiseren we tussen 12.00 en 14.00 uur een lunch in verschillende regio;s.

Tijdens deze lunch krijg je een lezing, een workshop, een test of een activiteit.

Het thema is afwisselend, maar heeft altijd iets te maken met leiderschap, vitaliteit, HRM, flexibiliteit, 2.0, etc.

De deelnemers kunnen netwerken, maar leren elkaar ook tijdens de verschillende lunches kennen.

Dus 3 vliegen in 1 klap.

Sorry, foutje!

Zou Columbus bij de ontdekking van Amerika ook niet gedacht hebben "Sorry, foutje!" toen hij er achter kwam dat hij niet in India was beland? Eigenlijk is hij dus niet een groot ontdekkingsreiziger maar een disfunctio-nerende medewerker. Kijk eens wat dat hem en ons allemaal heeft opgeleverd. Blijkbaar leveren fouten ons soms ook wat op.


Dus misschien had de titel van deze blog moeten luiden: "Sorry! Foutje, maar bedankt!"
In 1492 zette Columbus voet aan wal en noemde de bewoners van het land indianen, omdat hij op zijn eindbestemming India was aangekomen. Daar ging Columbus dus mooi de fout in. Amerika en India liggen mijlen ver van elkaar vandaan...... Met gebruik van de huidige tomtom vraag je je af hoe hij dáár in vredesnaam terecht is gekomen terwijl ze koersten naar India.

Communicatie is ook on(der)wijs!

Dit is een duoblog van Hanneke de Frel (directeur Maximaschool en blogger op on(der)wijs) en Esmeralda de Vries (Organisatie Socioloog AVAfit). Deze uitdaging is bijzonder omdat zij samen als vriendinnen - vanaf de zwangerschap van hun oudste zonen, geboren in januari en februari van het jaar 1991 - in hun werk dagelijks maar op verschillende wijze bezig zijn met “Communicatie”.

Hanneke:

Laat ik eens beginnen met de volgende stelling: “Woorden zijn een vorm van communicatie, maar communicatie is een vorm die zich niet alleen in woorden laat uitdrukken.“

Internet voor iedereen?

Ooit las ik dat internet eigenlijk iets voor de elite van de wereld was. Voor inwoners van rijke, welvarende landen was het een algemeen goed, voor vde rest van de wereld had geen toegang tot dit medium. Maar wát zegt "toegang hebben tot internet" nu eigenlijk?

In De Standaard van 2 mei lees ik: BRUSSEL - Meer Belgen hebben toegang tot het internet. Er is wel een andere kloof ontstaan. Of beter: ze is verschoven. De toegang mag dan wel beter zijn, er bestaan grote verschillen in de manier waarop we het internet gebruiken.

Woorden maken het verschil.

Hoezo zijn wij tegenwoordig vooral visueel ingesteld?

Techniek inspireert en creëert welvaart.

Deze AVAfit blog over "Techniek" (april 2011) werd geprikkeld door het bericht in "De Standaard" "Technisch onderwijs creëert welvaart". Want het het technisch onderwijs blijkt een imagoprobleem te hebben. Het is zwaar werk voor weinig geld, zegt Sanju Gielen. Halen we weer het stof van de campagnes "Kies Exact" en "Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid"? Of pakken we het nu eens anders aan?

Ik hoor mensen klagen dat het vinden van een loodgieter zo moeilijk is en dat het repareren van een meubelstuk vaak zo lang duurt. "Er zijn gewoon te weinig goede vakmannen" is meestal het argument waarmee de meeste klagers zich verzoenen met dit euvel. Ik zie iemand nog wel glimlachen als je verklaart dat technische beroepen misschien niet sexy genoeg zijn, terwijl de bekende bouwvakkers-bilspleet-broek op het netvlies staat. Maar daar blijft het wel bij. Wat mij opvalt is dat bij techniek steevast gedacht wordt aan mannen, bouw, betá, modder of smeer. Werken in de techniek is blijkbaar niet gemakkelijk en wordt verricht door mensen die (liever) met hun handen werken. Waar vormt het een uitdaging voor onze jeugd?

The future machine.

Dit is een duoblog van Timo Hoogendorp, HRM student 1e jaar (Fontys) en Esmeralda de Vries, organisatie socioloog (AVAfit).

 
Vroeger was het lezen van een stripboek een doodzonde, maar nu is het verantwoorde literatuur van hoge kwaliteit. Studenten mogen ook strips op hun boekenlijst zetten. We raken dus met z’n allen steeds meer visueel ingesteld. Praten via plaatjes....”Het Nieuwe Communiceren”. Nu de jeugd steeds meer achter de computer zit in plaats van buiten speelt in (schaarse) speeltuintjes is het niet meer de vraag óf gaming onze communicatie beïnvloedt maar hoé.....

De Taal van Techniek in de Toekomst?

Soms is even "een beetje minder serieus" kijken naar een moeilijk thema ineens verhelderend en leuk!  Kijk maar:



Kijk en luister je wat meer nauwkeurig en precies dan merk je dat deze twee heren elkaar wel degelijk verstaan. Ze spreken op het zelfde niveau over dezelfde onderwerpen in dezelfde taal, maar vanuit een andere positie:  Klant en Ondernemer! Deze relatie kennen we allemaal..... Dus laat de techniek even voor wat het was en PRAAT eens met elkaar over de TECHNIEK! Dan kom je pas écht iets aan de weet..... (AVAfit).

De maatschappelijke rol voor de sociologie.

Deze prezi heb ik gebruikt ter ondersteuning van mijn gastcollege aan de alumni sociologie van de Erasmus Universiteit Rotterdam op 13 april 2011. Voor iedereen die geïnteresseerd is, mail voor informatie.

Sociologie april 2011 on Prezi

Relatiebeding 2.0.

Heb je het ook gelezen of gehoord: “Een sales-director die na zijn uitdiensttreding een LinkedIn connectie maakt met een oude-zakenrelatie, moet € 10.000 betalen omdat hij het relatiebeding overtreedt” (o.a. P&O Actueel)? Bij een relatiebeding is het de werknemer evenmin toegestaan om gedurende een periode (van bijv. 36 maanden) na het einde van de arbeidsovereenkomst op enig wijze (in)direct zakelijke betrekkingen te hebben met (voormalige) relaties van werkgever, behoudens voorafgaande schriftelijke toestemming.

Het moet toch niet gekker worden, he?

Oke, de man in kwestie was al twee maal eerder bij dezelfde werkgever in de fout gegaan met zo’n actie. Maar toch lijkt mij dat we op het randje zitten van oude en nieuwe (virtuele) realiteit. Waar het om gaat is of wij in een netwerkmaatschappij -waar we 24/7 met elkaar in contact staan en uitwisselen wat we denken, eten, waar we slapen en op vakantie zijn- in staat zijn om niét met elkaar in contact te komen. De arbeidsrechtadvocaat Maarten van Gelder vraagt zich af in of het relatiebeding nog wel houdbaar is in de toekomst. Hij denkt (uiteraard) van niet. En ik denk dat hij wel eens gelijk zou hebben.