Na een desastreus verlies tijdens het
EK 2012, werd het steeds minder “oranje” in onze straat. De
allereerste wedstrijd verliezen is een ramp. Hoe groter het
vertrouwen in een overwinning, des te groter de val..... En wie
herkent het niet? Zo'n situatie waarbij je vertrouwen een flinke deuk
krijgt en je niet het doel bereikt waarnaar je streefde. De
langverwachte vakantie in duigen, het geschonden vertrouwen in een
goed doel, waar je je voor inzette of het verdwijnen van de verdiende
promotie na een reorganisatie, etc. We komen allemaal wel eens voor
een dilemma te staan waarbij we weten dat doorgaan op dezelfde manier
geen oplossing zal bieden, maar waarbij we ook geen alternatief
weten/aandurven. We hebben inmiddels al zoveel gedaan zonder het
gewenste resultaat.
Het is opmerkelijk te noemen als je als
nieuwkomer een kans krijgt aangeboden, waar je fris en monter aan
begint, maar waarna je na 6 weken in kaart brengen wat het
probleem/de vraag is en wat JIJ daar aan kunt doen, je beseft dat de
omgeving de hoop heeft opgegeven. De hoop die uiteindelijk moet doen
leven. Het overkwam mij ook. En toch was ik verbaasd.