De zesjes cultuur krijgt een 10!

Met de term zesjescultuur wordt gedoeld op de houding om de inspanningen te richten op het behalen van slechts het minimaal benodigde resultaat. In het gebruik van de term richt het zich op het algemeen afwezig zijn van ambitie. De term verwijst naar het Nederlandse schoolsysteem waarbinnen het cijfer 6 het laagste cijfer is dat een voldoende beoordeling inhoud. Anno 2011 wordt de zesjescultuur (h)erkend als het onvoldoende benutten van talenten.

Staatsecretaris Halbe Zijlstra van Onderwijs liet Nederlandse studenten schrikken met zijn voorstel dat er een eind moet komen aan die zesjes, die zo gewoon lijken in onze cultuur. Het onderwijs moet beter en exclusiever, met minder herkansingen en tijd om te switchen van studie. Maar wat is er nu eigenlijk mis met een 6? Gelukkig reageerden een aantal werkgevers snel met hun "nieuws"  dat vele succesvolle ondernemers, managers en werknemers met een zesje van school kwamen. Niet alleen blijken deze mensen misschien "laatbloeiers" te zijn, maar blijken anderen beter tot hun recht te komen in de praktijk dan de theorie op school te kunnen reproduceren in een tentamen of examen. 

Waren Zijlstra’s plannen pakweg dertig jaar geleden ingevoerd, dan hadden een hoop topmensen een heel andere carrière gehad. Tuurlijk, Marike Lier Lels, commissaris van KPN en dit jaar nog ‘de machtigste vrouw in het Nederlandse bedrijfsleven’, had ‘goede cijfers’ op haar gymnasium-B-diploma. (…) Toch was het ook mogelijk om met ‘een enkele zes en een onvoldoende voor Grieks’ econoom en wetenschappelijk directeur van het Nicis Institute te worden, zoals Wim Hafkamp. Of met ‘zeventjes en zesjes’ directeur van IBM Europa, zoals Van Dorenmalen. Ook uit ‘een zesje’ is toptalent te persen, De Pers, 8 juli 2011

Het is dus maar een kwestie van willen kijken naar ALLE factoren die meespelen bij de ontwikkeling van talenten. Zo ontving onze dochter onlangs haar HAVO diploma uit handen van de directeur van de school. Deze man roemde de studenten met een gemiddelde van hoger dan een 7,5. "Dat is knap", zei hij en noemde al de leerlingen die het betrof bij naam. Deze leerlingen vonden in hun map met diploma ook een enveloppe met een uitnodiging voor een elitaire club van meer-dan-goed-geslaagde-leerlingen. "Een prima opstap naar een glanzende carriere", aldus de directeur. Is dat wel zo? Ik weet niet of de school deze en ook de "minder-goed-geslaagde-leerlingen" volgen in hun loopbaan of in hun levensloop. In zijn afscheidsspeech feliciteerde de directeur een aantal leerlingen (zonder hun naam te willen noemen) die ondanks moeilijke omstandigheden, privé of gezondheids problemen hun diploma hadden gehaald. En misschien zijn de resultaten van deze leerlingen wel meer waard dan die met 9 en 10 op de eindlijst. 
Ooit was er in de "Stratenmaker op zee show" een filmpje, waarin 2 studenten zich voorbereidden op hun examen. De eerste jongen (Erik Engerd) werd gepamperd door zijn ouders en kon in alle rust studeren. De andere jongen (Aart Staartjes) moest "studeren" tussen 10 lawaaierige broertjes en zusjes. Ze behaalden allebei hun diploma. De vraag was 'Wie is er in het dagelijks leven een succesvolle baas geworden?" Ja, natuurlijk de tweede knul die met zijn 6je geen last had van chaos en drukte.........!


Toen ik (@EsmeraldadV) de tweet lanceerde: "Wie is er tevreden met een 6 en waarom?" kreeg ik diverse antwoorden terug. Een kleine greep:

• Onder omstandigheden kan ik met een 6 heel blij zijn. Dat heb ik in het verleden meermalen vastgesteld.
• Ik had wel een 6 voor Biologie op mijn diploma, maar de rest was hoger. Nu werk ik als accountant bij een bekend bureau. Is dat dan niet succesvol?
• Ik had op de basisschool een lage citoscore en kreeg het advies Leerwegondersteunend Onderwijs. Maar in een andere test bleek dat ik (door mijn dyslexie?) een enorm doorzettingsvermogen had. Nu heb ik mijn HAVO-diploma zonder onvoldoendes.
• In het middelbaaronderwijs bleek dat ik een beelddenker ben. Ik haalde met moeite een 6. Als multimediadisigner werk ik met beelden. Geen enkel probleem!

De moraal van dit verhaal blijkt te zijn dat 6jes geen eindresultaten zijn. Het succes van mensen ligt vaak niet hoe goed ze het op school doen, maar hoe ze kennis, vaardigheden en inzicht toepassen in het dagelijks leven. Thuis, in hun werk, bij het onderhouden van sociale contacten, etc.
Daarnaast valt het me op dat slechts een aantal "talenten" extreem gewaardeerd worden (in aandacht en geld), bijvoorbeeld:

• handige klusser en groene vingers (alle klus-, tuin- en (ver)bouwprogramma's op een rijtje)
• gepassioneerde koks (aan welk eet- en kookprogramma denkt u meteen?)
• handig met een balletje (voetbal, tennis, golf, etc)
• lekker snel (fiets, zwemmen, lopen, racen etc.)
• mooi zingen of acteren (films, musicals, X-factor, Idols, Op zoek naar.....)

Ik heb zo het idee dat al deze mensen geen tienen op hun rapport hadden. Maar succesvol zijn ze wel! Lekker AVAfit!




Door Esmeralda de Vries
www.avafit.com