Investeren of uitzitten.

Minister Donner heeft voor bedrijven in nood tijdens deze recessie een speciale uitkering voor arbeidstijdverkorting geactiveerd. Bedrijven kunnen arbeidstijdverkorting aanvragen en hun werknemers ontvangen hiervoor een tijdelijke uitkering. Dat is echter niet vrijblijvend, maar de bedoeling om die periode te gebruiken om in medewerkers te investeren via een scholings- of opleidingstraject.

Maar wat hoor ik uit de omgeving.
De medewerkers van een organisatie die de uitkering voor de arbeidstijdverkorting ontvangen, moeten gewoon de hele werkweek aanwezig zijn op hun werk en ontvangen gedurende die week een cursus of en uitleg van de computer van hun collega. Er is helemaal geen opleidingstraject. Het is geen investeren maar uitzitten voor zowel werkgever als werknemer. De werknemer baalt van deze invulling en gaat (stiekem)gewoon aan de slag met zijn eigen werk. Hij heeft minder werkdruk, maar wordt wel gewoon betaald (niet efficient). Terwijl de werkgever zich houdt aan de afspraak maar dit ziet als een invulling voor de overbruggingstijd. Tot het wat beter gaat! Daar gaat ons gemeenschapsgeld.

Ik vroeg me af of de uitkering voor arbeidstijdverkorting een collectieve aangelegenheid was en wie die gelden ontvangt: de werkgever of de werknemer? Indien de werkgever het ontvangt is het misschien een goed idee om de afdeling opleidingen of de functionaris die daar mee gelast is volledig aan het werk te zetten om een volwaardig en functioneel opleidings- en bijscholingstraject op te zetten in een paar weken betaalt uit het uitkeringsgeld. De werknemer werkt gewoon door in zijn baan met behoudt van zijn salaris. Als het programma klaar is kunnen werknemers (desgewenst groepsgewijs) gebruik maken van het opleidingstraject met aanvullende uitkering van de arbeidstijdverkorting. Volgens mij is er dan wel sprake van investeren (en zit je de tijd tot de recessie aan zijn eind is uit). Wat denk je?