Angst of moed?

Ik las in Time Magazine van 16 februari een artikel van Nancy Gibbs met als titel "Married to the job" waarin zij ingaat op de balans in werk & privé in goede tijden, maar ook tijdens de recessie en daarna.

Zij ziet in de voorbeelden van Sarah Palin en Rachida Dati (minister Justitie Frankrijk) de reactie van mensen veranderen en harder worden. Mensen zijn bang om hun baan te verliezen en doen veel meer concessies om hun baan te behouden. Wat nou "balans"?
Je hoort klaagzangen tijdens het woon-werkverkeer in het openbaar vervoer twee keer zo luid. "Heb ik de moed om te vragen om parttime werk"? Zal ik de vergadering laten schieten voor een doktersbezoek"? Tijdens de recessie wordt er een beroep gedaan op moed: "Laat je baas zien hoe goed je bent en laat zien wat je waard bent".
Maar een baan is als een huwelijk. Je hebt de wittebroodsweken, de mooie en minder goede kanten en dingen die je irriteren. Een medewerker brengt soms meer uren op zijn werk met collega's door dan dat hij/zij thuis is met de partner. En dat geldt voor werkgever én werknemer.

Sylvia Ann Hewlett, stichtster van de Hidden Brain Drain task force, doet onderzoek hoe werkgevers hun medewerkers die ze niet willen missen kunnen binden en boeien. Speciaal als organisatie moeten reorganiseren/innoveren om te overleven waarschuwt zij voor de hoge kosten door "stressed-out talent". Dat is niet goed voor de organisatie en ook niet voor het individu. Bij een ontslag van 1% van de arbeidskracht, gaf een toename van 31% in het verloop. Omvangrijkere ontslagrondes hadden nog meer overstappen tot gevolgt. Hewlett merkt op dat vrouwen twee keer zo veel als mannen vrijwillig opzeggen om een veiligere haven te vinden.
Terecht dat Hewlett zich zorgen maakt want als de recessie voorbij is, zijn de meeste vrouwen verdwenen in het midden en hoger segment van de organisatie. Daar gaan de mentoren en rolmodellen waar de organisatie jarenlang in heeft geïnvesteerd.

Maar er is hoop. Fortune geeft organisaties het advies om:
- waar het mogelijk is om betaald vrijwilligers werk te doen.
- te investeren in vitaliteit door bijv. yogalessen maar ook training in duurzaamheid en maatschappelijk verantwoordelijkheid.
- tranisities tussen werk en zorg, werk en opleiding, werk en niet-werken (sabbatical) mogelijk te maken.
- een vierdaagse werkweek in te voeren i.p.v. ontslag.

Sommige mensen werken niet efficiënter omdat ze bang zijn hun baan te verliezen, maar gewoon omdat ze plezier hebben in hun baan. Soms moet je de visie bijstellen. En ook dat geldt voor werkgevers én werknemers. Afstemming dus!