Leven heeft een ritme.

Vrijdagavond luisterde ik naar het radio interview van Wim Brands met Marli Huijer in Brands met Boeken: Prof. dr. Marli Huijer is Civis Mundi hoogleraar Filosofie van Cultuur, Politiek en Religie aan de Faculteit der Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Lector Filosofie en Beroepspraktijk aan de Haagse Hogeschool. Zij schreef het boek Ritme. Het gaat over de veranderingen in terugkerende patronen van ons leven. Boeiend. Ik had er nooit zo over nagedacht dat wij inderdaad blijken te gedijen bij die "stoffige" Reinheid, Rust en Regelmaat!

In de huidige hectiek van deze tijd boeten bestaande werk- en slaapritmes in aan de eisen van onze 24-uurs economie. Zonder dat Prof. Huijer nu het zoveelste pleidooi voor "onthaasting" houdt, wijst ze ons op de programma's die in onze lichaamscellen zitten. De arbeidsmarkt wil dat we permanent paraat staan en ons flexibel in moeten zetten, maar "laat ons lichaam zich wel zo gemakkelijk herprogrameren?". Het boek Ritme gaat over het belang en de betekenis van gezamenlijke leefritmes. Denk daarbij aan een vast tijdstip van slapen en opstaan, duidelijke lunchtijd, gezamenlijk eten, tijd voor het vieren van feestdagen, etc. Marli herkent dat ritmes ons leven ordenen. Dus wat is een fit ritme?



Wanneer ritmes van werken, zorgen, feesten en vrije tijd verstoord raken, leidt dat tot wanorde, gejaagdheid en stress. Het ontbreken van regelcapaciteit om zelf je ritme te blijven bepalen veroorzaakt negatieve stress (strain). Maar waarom een ritme? Tijdens het radio interview legde Marli Huijer uit dat dagen (24 uur) zich aan elkaar schakelen in een ritme. Vergelijk het maar met de streepjes die gevangenen
zetten op de muur. Door aan deze terugkerende strepen namen te geven ontstaat er opnieuw een patroon van dagen in de week, etc. Een maandag is ineens de eerste dag van de werkweek en vrijdag de laatste, daarna begint het weekend. Allemaal dagen met een andere betekenis, een andere indeling en ander effect. De invloeden uit de omgeving stellen veel eisen aan onze flexibiliteit én onze vitaliteit. Blijkbaar zijn dit geen gelijke broeders maar tegenstanders......... Prof. Huijer wijst op het belang van gezamenlijke leefritmes. In de huidige individualistische samenleving leidt dit tot "de dreigende teloorgang van een serieus politiek probleem en het ontwrichtende effect ervan op de maatschappelijke verhoudingen". De gemiddelde Nederlander heeft het de afgelopen decennia steeds drukker gekregen. Via internet en social media krijgen we miljoenen prikkels per dag, een overload aan emails, tweets en informatie, en kunnen het internet niet uitlezen. Marli denkt dat het "vanzelf goed komen" wel een beetje té optimistisch is.

We blijken als mens behoefte te hebben aan een bepaald ritme onafhankelijk van het tempo. Het is niet de versnelling die de dreiging vormt, maar het accepteren van de oplossing. De problemen van de druk uit social media stapelen zich op, maar de oplossing zit in het accepteren van nieuwe apps. Zij creëren tenslotte weer ordening in het dagelijks leven. De apps komen allereerst onrustig iets, temmen de dynamiek en maken de nieuwe ontwikkelingen weer hanteerbaar. Ze ordenen ons leven en wij wennen er aan. Het geeft ons de mogelijkheid om vooruit te programmeren, de computer uit te zetten en in het weekend (gezamenlijk) de vrije tijd te vieren. Heerlijk AVAfit! Dat hebben we nodig. Vitaliteit en flexibiliteit werken dus wél samen. Het vraagt alleen om een stuk bewust zijn, nieuwsgierig zijn en het kunnen accepteren van veranderingen. De omgevingsfit blijkt van cruciaal belang voor onze "fit"heid.

Een tweede eye opener tijdens het radio interview (of noem je dat een ear opener) is dat mensen steeds vaker een externe druk voelen tot optimale ontwikkeling en inzet van hun talenten. Kon je vroeger nog teren op de successen van je (groot)ouders  (de zoon van .... of de kleindochter van......) tegenwoordig is dit succes snel vervlogen er zal je weer zelf aan de bak moeten. Niet alleen aan de start van je carrière maar ook aan het einde van je loopbaan. Tempo, tempo! Wanneer je als werknemer niet mee wil of kan met deze ontwikkeling val je buiten de boot. De mens ervaart dit als externe dwingende druk, zonder regelcapaciteit. Bijzonder als je bedenkt dat er ook een soort ritme van 25 jaar ontstaat. De eerste 25 jaar zijn voor de ontwikkeling van je eigen IK, de tweede 25 jaar voor de inzet en optimalisatie van je talenten, de derde 25 jaar voor het loslaten en nee-zeggen, om tenslotte in de laatste 25 jaar te mogen berusten en terugzien op je eigen IK. Waar vinden we het ritme in ons (werkbare) leven?

Neem eens even de tijd, luister naar het interview!



Door Esmeralda de Vries
www.avafit.com