The future machine.

Dit is een duoblog van Timo Hoogendorp, HRM student 1e jaar (Fontys) en Esmeralda de Vries, organisatie socioloog (AVAfit).

 
Vroeger was het lezen van een stripboek een doodzonde, maar nu is het verantwoorde literatuur van hoge kwaliteit. Studenten mogen ook strips op hun boekenlijst zetten. We raken dus met z’n allen steeds meer visueel ingesteld. Praten via plaatjes....”Het Nieuwe Communiceren”. Nu de jeugd steeds meer achter de computer zit in plaats van buiten speelt in (schaarse) speeltuintjes is het niet meer de vraag óf gaming onze communicatie beïnvloedt maar hoé.....

Timo:
Ik wil het graag eens hebben over de psychologische ontwikkelingen die een mens ondergaat. Mensen hebben altijd een soort specialiteit, competenties die beter ontwikkeld zijn dan anderen. Er zijn drie aspecten die invloed hebben op deze ontwikkeling genetische aanleg, het milieu en zelfontwikkeling. De genetische aanleg bepaalt het algemene vermogen voor taalontwikkeling, terwijl het milieu in de vorm van de cultuur bepaalt welke taal of talen het gaan worden (Peen).
Allereerst hebben we natuurlijk de genetisch bepaalde aanleg voor bepaalde onderwerpen/richtingen etc. De bekende wiskunde- of taalknobbel zijn hier een uitstekend voorbeeld van. Ze vormen een basis waarop de andere twee aspecten voortborduren. Daarna is er sprake van rijping; het natuurlijke proces waardoor de gedistilleerde drank als gevolg van bepaalde reacties bij bewaring in geschikte recipiënten organoleptische eigenschappen krijgt die hij voordien niet had. Er veilig van uitgaand dat ik nog steeds geen bier in mijn hersenpan heb zitten in plaats van de grijze brij wil ik dit eigenlijk vertalen naar het proces dat zorgt dat bepaalde competenties, eigenschappen, etc. worden verbeterd door zelfontwikkeling. Zelfontwikkeling is meer leren door het vergaren van informatie, ervaringen, interpretaties en andere hersenimpulsen. Er worden bepaalde competenties gestimuleerd zoals het onder de knie krijgen van een computerspel.
Esmeralda, wij zijn steeds op zoek naar manieren om personeel zo efficiënt mogelijk in te zetten. Dit gaat meestal gepaard met cursussen, evaluaties maar met als basis het aannemen van competent personeel. Nu is de gehele bevolking al tijden op zoek naar methodes om mensen dingen op alternatieve methoden te laten leren. Onder andere puzzelgames voor basisscholen zijn hier een goed voorbeeld van. Ik vond hier op Syntens een goed artikel over serious gaming. Gaat dat wat worden? Die alternatieve leermethodes? Of blijft het schoolbeeld van “in de bank met de boeken” toch een beeld dat wij niet snel zullen zien verdwijnen?

Esmeralda:
Ha Timo, interessante vraag of onze basis in de (nabije) toekomst nog in de schoolbanken ligt of meer met een I-pad/joy-stick in de hand gevormd wordt. Toen ik in 1984 op de arbeidsmarkt kwam had ik geen computerles op school gehad en werd ik in mijn laatste stage achter een Philips P2000 tekstverwerker gezet. Een enorme casseterecorder met toetsenbord, beeldscherm en 2 mega cassetes! Het was voor mij een openbaring en tevens uitdaging om hiermee te werken. Toen een revolutie, nu een logge slak. Met alle aanpassingen, ontwikkelingen en vernieuwingen in de afgelopen jaren werk ik nu met veel plezier met veel social media via mijn smartphone en binnen hybride arbeidsrelaties. Echt 2.0. Er is veel veranderd in die tijd. Toch heb ik dat niet uit  de schoolbanken.meegenomen en wel het idee dat ik veel moeite moet doen om bij te blijven. Als ik jou zo hoor, twijfel jij niet aan jouw aanpassingsvermogen  en zelfontwikkeling, maar aan het onderwijs systeem. Tijdens een open dag van een HBO opleiding hoorde ik een docent vertellen dat hij overtuigd is dat er ouderwetse leerlingen worden opgeleverd aan het einde van de opleiding. In het voorbeeld dat hij noemde hij over de discrepantie in de vraag van het bedrijfsleven en het aanbod in de opleiding. Daarnaast krijgen de studenten les van docenten die op een ouderwetse wijze (ver)oud(erd)e kennis overdragen met afdankertjes uit het bedrijfsleven. Het leren van elkaar, het samenwerken, ontwapende creativiteit? Blijkbaar was dat een brug te ver (volgens die docent).
Timo, als jongeren tegenwoordig meer visueel zijn ingesteld en meer uren achter de PC of game computer doorbrengen, hoe zou het onderwijs kunnen inspelen op de huidige competenties?

Timo:
Natuurlijk is het een uitdaging om op dezelfde prikkels in te spelen als de gameindustrie doet. De spellen moeten aantrekkelijk zijn voor de doelgroep die het aanspreekt. Daarnaast is indirect leren misschien minder efficient, maar wel makkelijker vol te houden. Het simpelweg in een spel gieten van leerstof is allicht geen geschikte oplossing. Zo heb ik RedCat nog een tijd gespeeld toen ik jong was. Dit heeft mij veel geholpen met Topografie. Echter is de aard van het spel vermaak en niet educatie. Hoe het onderwijs hier op in kan spelen is een erg veel omvattende vraag. Niet alleen spelletjes, maar ook virtuele simulators zouden kunnen gaan bijdragen op een manier waarop zij dat nu ook al doen bij het opleiden van piloten of wat dichter bij huis het halen van je rijbewijs. Er zijn al zat spellen die inspelen op financieel en tactisch inzicht. Twee van mijn favoriete voorbeelden daarvan zijn Monopoly en Kolonisten van Catan.

Esmeralda:
Je noemt “efficiency”. Om de efficiency van onderwijs te kunnen toetsten lijkt me onmogelijk. Zeker in het huidige motto van “een leven lang leren”. Toch lijkt me het vooral zinvol om ons af te vragen of de snelste tijd om iets te leren nu wel zo belangrijk is (als je toch een leven lang kan leren....). Misschien praten we meer over effectiviteit. Bereikt het onderwijs haar doel in het overdragen van kennis en kunde? Het antwoord zit al in jouw bijdrage van hierboven besloten: Mensen zijn goed in de dingen die ze leuk vinden en doen dingen graag waar ze goed in zijn. Dit zijn of worden vanzelf je kernkwaliteiten. Dus waarom jarenlang op school zitten als je geen interesse hebt in de lesstof, methode of zelf niet past in het systeem, terwijl er alternatieven voor handen zijn? Het zijn de gevestigde orde (wet & regelgeving), de opgeleide docenten, de financiële systemen en de gewoonten die de inzet van technische mogelijkheden tegenhouden.

Timo:
Het wegvallen van eerder genoemde factoren is niet waarschijnlijk. Daarnaast zijn er meerdere studies, verslagen en onderzoeken geweest naar de effictiviteit van het nieuwe leren, echter lijken eerder genoemde partijen vast gekluisterd aan de vertrouwde methode. Allicht is dat omdat deze methode al bewezen is? Of wordt er met de huidige bezuinigingen in het onderwijs geen ruimte geboden voor alternatieve leermethoden. Dan blijft natuurlijk de vraag welke methode, welke dan niet kapitaal-intensief zijn, resteren. Welke hiervan zijn haalbaar? En wordt met deze selectie het uiteindelijke doel niet uit het oog verloren? De laatste ontwikkelingen op het gebied van het onderwijs is het PGO (Probleem gericht onderwijs). Hierin wordt gericht op praktijk gerichtte kennis en ervaring. Mijns inziens is hiermee het probleem niet verholpen, maar hangt er enkel een ander naamkaartje aan. Het gaat om de behoefte naar de basiskennis die altijd hetzelfde zal blijven. Theorie over hetgeen waar men allerdaags mee te maken gaat hebben. Hier kom je niet om heen, wat voor onderwijssysteem je hiervoor wilt gebruiken. Mij gaat het praktische aspect van de opleiding waarin niet alleen het praktisch toepassen van de geleerde stof maar ook het ontwikkelen van de competenties zelf. Hierin moet je natuurlijk richten op de kernkwaliteiten en deze ontwikkelen.
Zijn er nog geschikte alternatieve opleidingsmethode waarin een geschikte opleiding voor de werknemer 2.0 kan worden gevonden?

Esmeralda:
Misschien zijn er wel alternatieven, maar (onder)zoeken we nog steeds bevestiging van oude successen. Lees ik bijvoorbeeld vandaag in nu.nl: “Tieners die buiten schooltijd veel lezen, hebben later meer succes in hun carriére”, volgens socioloog Mark Taylor (Universiteit van Oxford). Geen andere activiteit, zoals sport, bezoek aan museum, bioscoop of concert of zelfs koken en naaien blijken geen significant effect te hebben op hun carriére. Tieners die regelmatig computergames spelen en hiernaast geen andere activiteiten doen, verlagen hiermee hun kansen op een universitaire studie van 24 % naar 19% bij jongens en van 20% naar 14% bij meisjes. Lezen kan volgens Mark een belangrijke factor zijn omdat het helpt bij het aanscherpen van de geest..... Het is maar dat je het weet, gamer!
Een alternatieve opleidingsmethode? Mmm, ik kreeg even een visioen van de mogelijkheid om een soort moderne USB portal in te planten, zodat je tot je 12e jaar zorgeloos kind kunt zijn en allerlei EQ talenten spelend kan ontwikkelen. Op je 12e verjaardag onderga je een soort volwassenheidsritueel waarbij je in 1 dag een upload krijgt, zodat je nooit meer hoeft te studeren!
Kijk eens op http://www.ted.com/talks/pattie_maes_demos_the_sixth_sense.html
Wat dacht je er van?

Timo:
Een zeer interessante stelling. Mijn eerste argumenten hiertegen zijn al ontkracht door een termijn van 12 jaar psychologische en sociale ontwikkeling. Echter, zijn die net zo sterk? Waarom zou ik leren schrijven als ik een update ga krijgen wanneer dit echt een vereiste zal zijn? In die 12 jaar zal ik dan ook niet kunnen lezen en schrijven en beperk je dus de voorgestuurde ontwikkeling. Dit beperkt dan weer communicatie en sociale ontwikkeling. Het onderwijs, met name de eerste paar jaren, is een kweekvijver van sociale en persoonlijke ontwikkeling. Echter bied het wegnemen van die eerste 12 jaar onderwijs wel de mogelijkheid bied om bepaalde aspecten en specialisaties te ontwikkelen. Zo kun je die tijd bijvoorbeeld besteden aan het ontwikkelen van je tekenkunsten, of de handigheid van het demonteren en monteren van bijvoorbeeld een auto. Je hebt tijd voor bepaalde motorische ontwikkelingen.

Ikzelf heb die eerste 12 jaar onderwijs niet erg intensief gevonden, ook ervaarde ik niet veel tijdstekort of iets dergelijks. Toch zijn dat de 12 jaar van meest intensieve persoonlijke ontwikkelingen die met een dergelijk systeem te vervangen zijn. Echter rest dan weer de vraag, waarvoor mag je die usb-poort nog meer gebruiken? Denk aan identificatie-chips, tracking devices, het downloaden van andere datapaketten die complete opleidingen overbodig maken. Of misschien wel de stroom van illegale of gehackte software. School zou alleen nog een speeltuin worden voor praktische ontwikkeling en het opdoen van ervaring.
Als ik dit zo teruglees, lijkt het mij eigenlijk wel een prima idee: De link tussen mens en“future machine”.