Vandaag was ik op de themabijeenkomst van Compagnon "Winnen met Talent?" in de prachtige Verkadefabriek in 's-Hertogenbosch. Niet alleen de titel sprak mij aan, want wie wil er nu niet winnen met talent. Maar ook dat Marc Lammers, Bondscoach van het Nederlands dameshockeyteam dat op de Olympische Spelen in Beijing GOUD behaalde, er was. Hij zou spreken over het onderwerp "Winnen is belangrijker dan deelnemen". Ik ging dus naar Den Bosch toe.
Marc bleek een positieve vlotte spreker, die zich voorzag van een presentatie 2.0, voorzien van kleurige sheets met foto's en weinig woorden en lekker veel filmpjes. Hij voorzag zijn verhaal met een gemak van praktische voorbeelden uit zijn sportleven en de belevenissen van het dameshockeyteam.
Na ruim een uur rondde hij zijn presentatie af en gaf het publiek de gelegenheid tot vragen stellen.
In die periode maakte ik voor mezelf een samenvatting.
Marc vertelde dat je wel moet willen winnen om te kunnen deelnemen. En dat het team van een vorige derde plaats nu eerste moest willen worden. Daarvoor was verandering nodig. Als coach had hij invloed op het proces, niet op het resultaat. Hij had invloed op: verandering - weerstand - kinderziektes - succes - trots (en een applausje voor jezelf). Hij gaf prijs dat hij ondanks de inzet van de videobril waardoor hij heel snel de herhaling van de strafcorners kon zien, de (ge)hoorapparaatjes waarmee hij de spelsters aanwijzingen kon geven, en het ijskoude bad om na de wedstrijd de lichaamstemperatuur terug te brengen, de grootste successen waren geboekt door de verandering van de speelsters zelf. De waren in 4 jaar tijd enorm gegroeid. Hij bevestigt hiermee de uitspraak van prof. Volberda over de innovatiemonitor dat slechts 25% van de innovatie veroorzaakt wordt door technologische innovatie en 75% door sociale innovatie.
Hoe kreeg Marc Lammers het voor elkaar dat er telkens een paar % winst werden geboekt?
Hij ontdekte dat hij niet een elftal met copietjes van Marc Lammers wilde hebben en dat hij diversiteit in zijn team wilde hebben en ondersteund moest worden door compagnons. Daarna heeft hij zijn coachingstijl aangepast. Niet meer zeggen wat het team moest doen om te winnen, maar vragen waar zij zelf 2% meer succes in konden behalen. De vrouwelijke spelers met elkaar laten praten en ook hun emoties te uiten leverde een opluchting en acceptatie van de diversiteit op. In dit proces van: Herkennen - Erkennen - Communiceren gaf hij aan dat het team wilde leren van fouten, uitdagingen aanging, en zelf een mening en visie vormde over hun doelen . De POP's bleken zeer waardevol te zijn.
Aan het einde van de presentatie dacht ik euforisch: Hij weet wat sociale innovatie is!!!!!! Ik stapte naar hem toe, gaf hem mijn kaartje, bedankte hem voor de inspirerende presentatie, en complimenteerde hem over het bewustzijn van sociale innovatie. "Wat, zei hij, Sociale innovatie? Wat is dat?"
Blijkbaar doen mensen die geloven in inzet, lef, samenwerking en % vooruitgang, vanzelf aan sociale innovatie, zonder dat ze het begrip kennen. Marc kent het begrip niet, voelt het wel en doet het gewoon.
Wie is de volgende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik stel uw reactie zeer op prijs! Uw bericht zal worden geplaatst op deze blog, onder het artikel.