Veranderen is één van de meest moeilijke dingen om te doen. Ieder mens houdt graag vast aan de oude vertrouwde paden. Maar soms komt er een probleem om de hoek kijken, waar je écht wat aan moet doen. Ben je daar alleen verantwoordelijk voor, dan verman je jezelf, maakt een plan en gaat aan de slag. Maar ben je een onderdeel van een groep, dan is er meer voor nodig. Die groep bestaat uit diverse personen, met verschillende doelen, verwachtingen en competenties. Wil je met elkaar aan de oplossing van het probleem gaan werken, dan is er eensgezindheid nodig. Hoe krijg je dat nu voor elkaar met al die verschillen?
Bij een veranderingstraject is het van groot belang om oog te hebben voor de verschillen en overeenkomsten in de groep. Het opsplitsen van de groep in % man/vrouw, opleidingsniveau of leeftijd is niet voldoende. Om "goede wil" te creëren is vrijheid nodig om de individuen uit de groep de gelegenheid te geven hun angst en verwachting kenbaar te maken en te luisteren naar de waarheidsgrond in hun verwijt of beschuldiging, die voortkomt uit deze emoties. Want veranderen doet pijn! De nieuwe situatie vraagt om het scheiden van verankerde handelingen of processen, met als doel het loslaten van zekerheden. Dure woorden voor "veranderen" dat wel. Je ziet het anno 2012 ook in de politiek, die zich bezig moet houden met het oplossen van de crisis. Je bent niet alleen meer bezig met feiten, maar ook met emotie en macht.
Als de beslissing om te veranderen is genomen en er is bepaald wat het nieuwe doel zal zijn, komen er twee andere fenomenen om de hoek kijken. De eerste heet "misbruik". Om de macht te grijpen of halsstarrig vast te blijven houden zal er misbruik gemaakt worden van machtsposities. En dat merk je niet alleen in de politiek! Mensen verwarren "recht halen" met "recht krijgen" en vervallen daarmee in het tweede fenomeen: "behoudzucht". Want, o hoe graag willen we toch niet het oude vertrouwde behouden. Zelfs als dat ons eigen ondergang betekent. We willen helemaal niet weten hoe dat nieuwe er uit ziet en zijn zeker niet nieuwsgierig naar de ongekende mogelijkheden.......
En daar hebben we "nieuwsgierig aagje" weer in de AVAfit blog. Wat is het toch heerlijk als mensen vragen "Waarom of Waardoor en misschien met Waarmee of met Wie?". Alles zal tenslotte voorbij gaan, maar als je tijdig je kan omkeren zie je ineens nieuwe mogelijkheden. Deze open houding heeft oog voor en geeft mogelijkheden aan iedereen uit de groep. Of je nu man of vrouw bent, jong of oud, hoog- of laagopgeleid, allochtoon of autochtoon, etc......we gaan samen de verandering in. We delen met, geloven in en volgen elkaar op het nieuwe pad. Daarmee steun je elkaar. Dat is pas echte vrijheid!
Ik werd geïnspireerd door het TV programma "Slag om Arnhem", waarin 11 jongeren in korte tijd werden opgeleid tot parachutist om uiteindelijk een parachutesprong te maken boven de Ginkelse Heide en daarmee jong publiek bewust te maken van het feit dat vrijheid niet altijd vanzelfsprekend is geweest en dat er offers voor gebracht moesten worden. Grenzen werden opgezocht en verlegd. Het BNN-programma liet niet alleen zien hoeveel training er nodig was om die sprong te kunnen maken, maar deed ook verslag van de verandering die de jongeren doormaakten, de emoties die er aan te pas kwamen en de steun die ze van elkaar kregen om uiteindelijk hun doel te bereiken. Fantastisch! En nu nooit meer zeggen dat jongeren lui, arrogant en niet sociaal zijn. Zij beseffen heel goed welke dimensies "Vrijheid" heeft, hebben ervaren wat vrijheid kost en hoe je het door kan geven!!
Veranderen is nodig. Be AVAfit!!
Dat is een mooie manier om de vrijheid door te geven. Ga ervoor. Ga erdoor. Ga in koor.
BeantwoordenVerwijderen