Wist u dat een persoon ongeveer een halve hectare grond nodig heeft om van te leven? Dit stukje grond levert voldoende voedsel op voor een jaar. Natuurlijk geen 21e eeuws eten zoals hamburgers, milkshakes en kauwgom, maar eerlijke producten. Maar waar vinden we in een stad, zoals Rotterdam, een halve hectare?
Jan Hendrik Bakker vertelde allereerst dat de inzet van prikkeldraad (eerst alleen een toepassing van draad met scherpe punten erop) zorgde dat de toenmalig grootgrondbezitters voor het eerst hun terrein konden afbakenen en beschermen tegen indringers. Maar misschien is dit ook het het begin van de opkomst van welvaart en het egoïsme. "Dit is mijn land, en daar blijf je van af." of "Dit is mijn land en ik ben eigenaar van de productie". Bakker gaf aan dat de grote steden steeds leger worden. En wie herkent niet de niets zeggende en gekopieerde winkelstraten met winkeltjes en shops die je in elk dorp of stad tegen komt. Er is sprake van monocultuur. De échte natuur en cultuur verdwijnt en de keuzes die stedenbouwkundigen maken zijn alleen economisch gedreven. Zij beantwoorden aan de nuttigheidsvraag: "Wat levert het op?". Maar waarom kunnen we niet meer leven in combinatie met wonen en werken? Er is toch meer dan GELD?
Bakker deed onderzoek bij volkstuinen, woonwijken, maar ook bij woonwagenkampen. Het blijkt dat mensen het meest gelukkig zijn in de volkstuinen. Het is een combinatie van verblijven en werken. Blijkbaar creëert dit GELUK! Mensen die een volkstuin hebben beleven vele voordelen. Niet alleen ontspannen ze tijdens het tuinieren, geeft het hen voldoening als ze kunnen oogsten, maar ervaren ook ontwikkeling bij zich zelf, zien opvoedkundige aspecten voor (klein)kinderen, beleven sociale contacten en kunnen hun oogst delen en ruilen.
Ook al willen we niet terug naar het leven van de 19e eeuw, hoe kunnen we voedsel creëren om te overleven. Bakker suggereert het gebruik van oude en verlaten fabrieksterreinen of -hallen. Hij noemt dit 'tranistion towns'. Het is een vermenging van functioneel groen met recreatief groen, zoals bieten-op-het-dak.
Tijdens de uitzending zag ik een welkoms groet in de groeiende vraag naar balans in werk&privé. De hedendaagse werknemer heeft zo veel meer prikkels te verwerken dan werknemers van 20 jaar geleden, het werktempo ligt zo veel malen hoger dan toen, terwijl de "zekerheden" die arbeid leverde volkomen zijn verdwenen of weggegraaid. Iedereen wordt op zichzelf terug geworpen. Je hebt weliswaar keuzevrijheid, maar draagt ook het risico. Hoe overleven we dit?
Ik zie mogelijkheden in de competenties nieuwsgierigheid en aanpassen. Door niet alleen te zoeken naar het "snelle geld" (zie de TV programma's van Jort Gelder), maar ook te ontdekken waar je blij van wordt, bied je jezelf meer overlevingskansen. Waarom niet bieten telen op het dak als je geen tuin hebt? Waarom geen thuiswerkplek als reizen en filerijden je meer dan 2 uur tijd ( en euro's) kosten per dag? Waarom geen digitale vergaderingen en open source groepen, waarbij delen en ruilen leidt tot meer dan 1+1=2. Waarom? Omdat de groot grondbezitters hun macht niet kwijt willen en prikkeldraad om uw arbeidscontract heen zetten, waar je niet zonder kleerscheuren onder vandaan kan komen.
Ik roep uit tot een opstand: geen staking, geen oorlog, geen plundering, maar een gesprek om je mening, visie en doelen kenbaar te maken. Een "transition gesprek". Dit gesprek moét leiden tot de nieuwsgierigheid voor en het vertrouwen in de groot- en klein grondbezitter.
Zaait en je zult oogsten!!! Be AVAfit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik stel uw reactie zeer op prijs! Uw bericht zal worden geplaatst op deze blog, onder het artikel.