De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld.

Jullie hebben vast al gehoord van het burgerinitiatief De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld?

Wat is de bedoeling?
In 2018 - als Leeuwarden culturele hoofdstad van Europa is- willen we als Nederland de wereld laten zien wat "Iepen Mienskip"(het thema van dat jaar) is door de grootste gehaakte deken van de wereld neer te leggen die de kracht, warmte, diversiteit, verbondenheid en kleurrijkheid van onze samenleving visualiseert. 

Die grote deken bestaat uit (naar wij streven) 10.000 stuks gehaakte éénpersoonsdekens die op de hoeken aan elkaar gekoppeld worden. Na de uitdaging worden de dekens geschonken aan Goede Doelen die de dekens rechtstreeks uitdelen aan mensen die ze nodig hebben. Op deze manier loopt de "rode draad" door van het bolletje wol waarmee je begint tot de mens die de deken ontvangt.

Waarom is het belangrijk?
In de vaart der welvaart zijn we het samen uit de samenleving vergeten mee te nemen. Juist nu ontdekken we als burger in de transformatie naar een participatie samenleving hoe belangrijk, nuttig en waardevol een sociaal netwerk is. Maar hoe deden we dat ook al weer? Hoe onderhoud je zo'n netwerk en wat kan je er mee? Door samen te haken deel je tijd en kennis met elkaar en leer je elkaar op zodanige wijze kennen dat je elkaar (indien nodig) hulp kan vragen en kan bieden.

Hoe kunnen mensen meedoen?
Je kan op 3 manieren meedoen:

1. Ten eerste kan je een of meedere granny squares (Beppes Blokjes) haken in de maat 10x10 cm en die opsturen naar de inleverpunten in de buurt. Zie hiervoor op de facebookpagina van Haak je aan? Haken is verbinden. en De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld. Dat zijn bijvoorbeeld verzorgingshuizen waar haakgroepen zijn die er een deken van 140x200 cm van maken.
2. Ten tweede kan je ook met een groep, je buren, vrienden, sportclub, zangkoor, tuinvereniging of collega's samen een deken haken. Materiaal, kleur en patroon zijn vrij naar keuze als de maat van de deken van 140x200 cm is. Ook deze dekens kan je inleveren bij de inleverpunten.
3. Tenslotte kan je je talent of netwerk inzetten als je niet kunt/wilt haken. We zoeken naar mensen die ons helpen bij communicatie, logisitiek, etc.

Iedereen kan meedoen, iedereen is van waarde!

Kijk op de facebookpagina's Haak je aan? Haken is verbinden. en De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld voor informatie, events en foto's van dekens die al klaar zijn.

• Op de facebookpagina @samenhaken (alias voor Haak je aan? Haken is verbinden) staat alle info, events en weetjes.
• Op de facebookpagina @GGDW2018 (alias voor De Grootste Gehaakte Deken van de Wereld) staan de foto's van de dekens die al klaar zijn. Inmiddels 761 stuks.
• Elke dag is er een "deken vd dag" op Twitter via #GGDW
• Op Instagram gebruiken we @GGDW2018.

Haken jullie ook aan? Misschien een workshop of een haakcafé? Een braderie of kunstmarkt? Bij jou op school of bij het museum? In het verzorgingshuis of op de camping? In het buurthuis of bij het COA? Het kan allemaal als het maar om "verbinden" gaat. Je mag ons altijd mailen, appen of een bericht achterlaten op deze site of op facebook!

groet,

Esmeralda de Vries

De Chinese Muur stort in!

De Chinese muur afbreken? Ach, dat is natuurlijk overdrachtelijk bedoeld. Het gaat om het afbreken en van regeltjes, wetten en (zekerheids)voorschriften die ons voorspoed beloven en onze risico’s zouden vermijden. Al die regels vereisen controle op handhaving en creëert zo een log en inflexibel systeem van handelingen die niets bijdrage aan het eindresultaat. Op deze wijze ontstaat een land voor nietsdoeners en controleurs, die de controleur van de controle controleert om alleen het “vinkje” op de cover-your-ass lijst te kunnen plaatsen. Want stel je voor dat jouw baas je controleert.

Het afbreken van een muur gaat niet in één dag. Toen er in 1989 bekend werd dat “de muur was gevallen”, stond de echte muur er gewoon nog. Met bijlen, mokers en pikhouwelen werd er op de muur gebeukt. Onder luid gejuich werd de muur stukje bij beetje afgebroken. Vrijheid, ruimte en mogelijkheden zaten achter die muur….. Dus vooruit!!!

Het afbreken van de muur vol regels, wetten, en voorschriften wordt in stand gehouden door controleurs, ambtenaren en toezichthouders. Zij zien geen enkele reden om uit die muur te stappen, want zij verdienen hun brood er mee en “eten er goed van”. Maar zij zijn wel de reden waarom we ons moeten schikken aan hun nukken en ideeën over een beheersbaar systeem.

De homo coöporatus.

We zouden met recht onze soortnaam homo sapiens op aan kunnen passen: homo coöporatus. De samenwerkende mens zou ons beter typeren dan de denkende mens. Geen enkel levend wezen op deze planeet werkt namelijk zoveel samen met zijn soortgenoten als wij. 
Al deze mensen, in al deze mijnen, staalfabrieken, elektriciteitscentrales, olieplatforms, transportbedrijven en alle infrastructuur eromheen hebben stuk voor stuk een minuscuul aandeel in die enorme productieketen die uiteindelijk uitmondt in dat simpele potloodje in jouw bureaula. Wie dat eenmaal beseft, kan nooit meer naar dingen kijken met zijn mond dicht. Want wat voor het potlood geldt, geldt voor nagenoeg alles om ons heen. (Rob Wijnberg)

Druk, druk, druk........ (bah!!!!)

Na een aanzienlijke blogger-stilte ben ik er weer met een aantal nieuwe eye openers in de vorm van AVAfit blogs. In de afgelopen tijd zijn onderwerpen zoals "kanteling", "nieuwe zorg" en "innovatie΅ voor mij dagelijkse kost geweest. Hele interessante thema's, maar het ontbrak mij de tijd om nieuwe ideeën en inzichten op papier (lees in een blog) te zetten. Had ik dan zo druk, druk, druk? Zo ja, dan bied ik mijn excuus aan. 
Maar ........ er breken betere tijden aan, want volgens Elizabeth Kolbert: No time. Why are we get so busy?  had ik het helemaal niet zo druk.

Elizabeth laat ons eerst kennis maken met Keynes: 'Volgens hem, was de negentiende eeuw zo'n stortvloed van technologische innovatie-"elektriciteit, benzine, staal, rubber, katoen, de chemische industrie, de automatisering en de methoden van massaproductie"-dat een verder ontketende groei onvermijdelijk was. De omvang van de mondiale economie, voorspelde hij, zou zevenvoudige toenemen in de volgende eeuw, en dit, in overleg met steeds meer "technische verbeteringen," de vijftien urige werkweek inluiden." Volgens Keynes Keynes zou het in  het komende tijdperk weliswaar nog meer overvloed geven, maar tevens een grotere uitdaging vormen. Wat wat doe je met je tijd als er zo weinig behoefte zou zijn aan arbeidskrachten. "Het was aan diegene die "de kunst van het leven zelf" konden waarderen, schreef hij, want die zouden "kunnen genieten van deze overvloed."

Haal het stof uit je ogen.

In mijn vorige blog "Grijs betekent stof" heb ik al aangegeven dat de hele heisa omtrent ouderenbeleid, leeftijdsbewustbeleid of levensfasebewustbeleid niet alleen stof tot nadenken biedt maar ook misschien wel overbodig is. Vandaag las ik op Marktwerkt.nl het een artikel met de titel "Oudere werkloze krijgt het steeds moeilijker". 

Het artikel start met de inleiding: "Van de 512 duizend werklozen in het derde kwartaal van 2012 waren er 173 duizend ouder dan 45 jaar. Dit  aantal is sinds 2008 aanzienlijk gegroeid. Ongeveer 15 procent van de werkloze 45-plusser heeft na drie maanden een baan, Werklozen onder de 45 jaar vinden vaker werk na drie maanden. Wel is dit aandeel sinds 2008 afgenomen"

In de grafiek uit het artikel blijkt inderdaad dat er een stijging is van het aantal werklozen. Deze stijging geldt voor alle drie de groepen. De jongste groep heeft echter geen leeftijd spanne van 20 jaar. Om te vergelijken met de andere groepen zou je de exacte aantallen moeten verdubbelen om te kunnen vergelijken met de groep 25-45 jaar en 45-65 jaar. Zelfs de stijging van de laatste jaren is er een sprake van een gelijksoortige stijging bij alle drie de groepen. Dus waaruit moet ik nu concluderen dat de groep 45-plus in een moeilijkere positie zit dan de anderen? Geen idee.

Van de volgende grafiek uit het artikel word ik ook niet veel wijzer.

Uit de grafiek blijkt dat er weliswaar een lager aandeel van 45-plussers is als werkzame beroepsbevolking (bruin), maar dat dit aantal stijgt terwijl het aandeel van de andere groepen daalt. Ook is het aandeel werkloze beroepsbevolking (blauw) bij de 45-plusser niet groter dan bij de groep 25-45 jarige. Het aandeel is ook gelijk gebleven in de jaren 2008-2012 terwijl het aandeel werkloze beroepsbevolking bij de 25-45 jarigen juist is gestegen. Ten derde zien we een gelijkwaardig aandeel en tevens dalend in omvang van het gedeelte Niet-beroepsbevolking (geel) bij zowel de groep 25-45 jarigen als bij de 45-plusser.

Dus wrijf de stof uit je ogen en ......... laat het stof zijn tot nadenken.
Ik kan dus maar weer 1 conclusie trekken: LEEFTIJD SPEELT GEEN ROL!

GRIJS betekent STOF!

Heeft u dat nu ook wel eens? Je ontdekt iets, wat je eigenlijk al jaren hebt gezien, maar nooit over na hebt gedacht. Dat had ik dus vandaag.
Wanneer je het grijze stof van iets afblaast, houd je ineens 2 perspectieven over: De óude situatie waarbij een goede fles wijn onder het stof ligt en daar al jaren ligt. En de niéuwe situatie waarbij dezelfde goede fles wijn zichtbaar wordt, maar er ook nog eens grijs stof doet opwaaien. Natuurlijk drink ik graag een glaasje van die oude wijn, maar ik ben eigenlijk meer geïnteresseerd in de stof die het "grijs" doet opwaaien.............

Vanaf 2005 voert de Regiegroep GrijsWerkt de campagne Senior Power. De Regiegroep is ingesteld door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid als de aanjager, die -met de resultaten van de Taskforce Ouderen en Arbeid- aan de slag gaat om op de werkvloer een verandering teweeg te brengen. In de periode tot 2008 ging de Regiegroep samen met werkgevers, brancheorganisaties en andere intermediaire organisaties  op de werkvloer leeftijdsbewustbeleid promoten om zo de problemen op de arbeidsmarkt waarvoor de toenemende vergrijzing de samenleving stelt, op te lossen. De focus lag hierbij op het langer doorwerken tot 65 jaar.
In 2008 kwam het rapport Grijs werkt door! En was er inderdaad een snelle omslag zichtbaar in het langer doorwerken en vervroegd uittreden/pensioen, maar  helaas bleef de beeldvorming over de seniore medewerker achter. Er ontstonden locale en landelijke initiatieven zoals klankbordgroepen, thema-avonden en uitzendbureau’s voor de rijpere mens en Talentenbanken voor vrijwilligers schoten als paddenstoelen uit de grond.

Er gloort hoop..........!

Na een desastreus verlies tijdens het EK 2012, werd het steeds minder “oranje” in onze straat. De allereerste wedstrijd verliezen is een ramp. Hoe groter het vertrouwen in een overwinning, des te groter de val..... En wie herkent het niet? Zo'n situatie waarbij je vertrouwen een flinke deuk krijgt en je niet het doel bereikt waarnaar je streefde. De langverwachte vakantie in duigen, het geschonden vertrouwen in een goed doel, waar je je voor inzette of het verdwijnen van de verdiende promotie na een reorganisatie, etc. We komen allemaal wel eens voor een dilemma te staan waarbij we weten dat doorgaan op dezelfde manier geen oplossing zal bieden, maar waarbij we ook geen alternatief weten/aandurven. We hebben inmiddels al zoveel gedaan zonder het gewenste resultaat.

Het is opmerkelijk te noemen als je als nieuwkomer een kans krijgt aangeboden, waar je fris en monter aan begint, maar waarna je na 6 weken in kaart brengen wat het probleem/de vraag is en wat JIJ daar aan kunt doen, je beseft dat de omgeving de hoop heeft opgegeven. De hoop die uiteindelijk moet doen leven. Het overkwam mij ook. En toch was ik verbaasd.